بغض آسمان غزه ترکید؛ سلام موقت به آرامش

صبح امروز، در کوچه‌های خاک‌آلود غزه، چیزی جز سکوت نیست. سکوتی که گوش‌نواز است، اما پشت آن، هزاران داستان ناگفته از دست دادن و ویرانی نهفته است. من به عنوان یک خبرنگار، اما قبل از آن یک انسان، نمی‌توانم شادی مردم را از این “نفس موقت” نادیده بگیرم. مادرانی که برای اولین بار پس از مدت‌ها، می‌توانند فرزندانشان را بدون شنیدن صدای انفجار به آغوش بگیرند، قهرمانان واقعی این آتش‌بس هستند.

این آتش‌بس برای کودکان غزه، فرصتی است تا برای لحظه‌ای، طعم گمشده‌ی کودکی را دوباره مزه کنند. اگرچه جای خالی اسباب‌بازی‌ها و مدرسه‌ها حس می‌شود، اما آرامش نسبی، بزرگترین هدیه‌ای است که امروز به آن‌ها داده شده است. رسالت ما در پانا این است که این لحظه‌های کوتاه صلح را ثبت کنیم؛ لحظه‌هایی که ثابت می‌کند حتی زیر شدیدترین فشارها، امید به زندگی و بازسازی هیچ‌گاه نمی‌میرد. ما باید مطمئن شویم که کمک‌های انسانی، نوری باشند که به سرعت به این دل‌های خسته و زخم‌خورده برسند.

این آتش‌بس، پایان مسیر نیست، بلکه تنها یک مکث است. مکثی برای التیام زخم‌ها و یادآوری این حقیقت که زندگی حق همه است. از شما مردم صبور و مقاوم غزه می‌خواهم که در همین فرصت کوتاه، قوی بمانید. ما خبرنگاران، با تمام وجود و قلممان، در کنار شما خواهیم ماند تا این صلح، از موقت به دائمی تبدیل شود و روزی، گزارش من از غزه، پر از خبرهای ساخت‌وساز، آموزش و جشن پیروزی زندگی باشد.

با آرزوی صلحی پایدار و عادلانه