سلام بر زینب ایران‌زمین
جوکار (پانا) - حضرت فاطمه معصومه(س) یکی از بانوان برجسته خاندان اهل بیت(ع) است که جایگاه ویژه‌ای در میان شیعیان دارد. ایشان خواهر امام رضا (ع) و دختر امام موسی کاظم(ع) بودند و به دلیل علم، تقوا و مقام معنوی، همواره مورد احترام مسلمانان بوده‌اند.
حضرت معصومه (س) در اول ذی القعده سال ۱۷۳ هجری قمری در مدینه به دنیا آمد. پدر ایشان امام موسی کاظم علیه السلام و مادرشان نیز کنیزی به نام تکتم و ملقب به ام البنین است. ایشان نوه امام صادق، دختر امام کاظم، خواهر امام رضا و عمه امام جواد (علیه السلام) هستند.
فاطمه بنت موسی کاظم بن جعفر الصادق (سلام الله علیها) نام حضرت معصومه شناخته می‌شوند. نقل شده است که برادرش امام رضا (علیه السلام) او را بانوی معصوم خطاب کرده است. همچنین آمده است است که جدش امام صادق (علیه السلام)، پیش از تولد او را «اهل بیت شریف» خوانده است.
حضرت فاطمه معصومه (س) زیر نظر برادرش امام رضا (علیه السلام) بزرگ شد، زیرا هارون الرشید در سال تولد پدرش را به زندان انداخت و سپس در سال ۱۸۳ هجری قمری او را با سم ترور کرد. پس با برادران و خواهرانش نزد امام رضا (علیه السلام) زندگی کرد.
از زمانی که مأمون امام رضا (علیه السلام) را به خراسان آورد، او و خاندان ابی طالب (علیه‌السلام) به شدت نگران سرنوشت امام رضا (علیه السلام) بودند. پس از آنکه برادرش امام رضا (علیه السلام) به خاندان گفت که در این سفر به طوس شهید خواهد شد، دیگر افراد خاندان ایشان از جمله خواهر گرامیشان نگران سلامت جان ایشان شده، پس او به سوی او (علیه السلام) سفر کرد.
حضرت فاطمه معصومه (سلام الله علیها) به دنبال برادرش امام رضا (علیه السلام) به سمت خراسان راهی شد و امید داشت که او را زنده ملاقات کند، اما سختی ها و مشکلات سفر او را از راه رفتن باز داشت.
پس در راه دچار بیماری شد و در بستر ماند، سپس از مسافتی که او را از قم جدا می کند (و در آن زمان در شهر ساوه اقامت داشت) پرسید که در نزدیکی کدام شهر هستند و همراهان ایشان به او گفتند: ده فرسخی شهر قم، یعنی ۷۰ کیلومتر است. پس به آنها دستور داده شد تا به سمت قم مقدس پیش بروند.
ایشان(سلام الله علیها) را در حالی که مریض بود به شهر قم بردند، چون رسید، اشراف قم برای عرض ارادت به محضر ایشان رفته و موسی بن خزرج بن سعد اشعری جلو آمد و افسار مَرکب آن حضرت را به دست گرفت. شتر او را آورد و به خانه اش برد و در خانه او بود تا هفده روز بعد که از دنیا رفت.
پس موسی بن خزرج بن سعد اشعری دستور داد تا پیکر مطهر ایشان را غسل دهند و کفن کنند و بر او نماز بخواند و در زمینی که در اختیار داشت که اکنون حرم و مرقد ایشان است دفن کرد و بر آن ساختمانی بنا کرد. جواد (علیه السلام) گنبدی بر آن بنا کرد.
آن حضرت در دهم ربیع الثانی سال ۲۰۱ هجری قمری در شهر مقدس قم دیده از جهان فروبست و در آنجا به خاک سپرده شد و قبرش مشهور است. در برخی منابع آمده است که علت بیماری حضرت معصومه ناشی از مسمومیت به دست دشمنان ایشان بوده است و برخی منابع نیز سختی راه را علت کسالت و در نتیجه وفات این حضرت بیان کرده‌اند.
ارسال دیدگاه