روز معلم؛ روز قدردانی از فانوس‌های فروزان آینده‌سازان ایران

اگرچه تعلیم و تربیت در تمام فرهنگ‌ها و ادیان، منزلتی بلند دارد، اما در فرهنگ ایرانی-اسلامی، این جایگاه رنگ و بویی خاص‌تر و قدسی‌تر دارد. «ز گهواره تا گور، دانش بجوی» تنها یک جمله نیست، بلکه ترجمان احترام و اعتماد عمیقی است که جامعه ایرانی به معلم دارد.

معلم، تنها یک شغل نیست. معلمی، یک رسالت است؛ یک عشق دیرینه به ساختن، به پرورش، به رهایی انسان از تاریکی جهل و بی‌خبری. معلم، معمار اندیشه است، پلی میان دیروز و فردا، حلقه‌ای طلایی میان میراث فرهنگی یک ملت و آینده‌ای روشن‌تر. آنان که روزی در صف دانش‌آموزان ایستاده بودند، امروز با همان شور و شوق، دانایی را دست‌به‌دست منتقل می‌کنند؛ بی‌آنکه انتظار تشویق یا پاداشی درخور داشته باشند.

در روز معلم، باید فراتر از گل و شیرینی، به‌سراغ عمق این حرفه مقدس رفت. باید تأمل کرد که چه عاملی یک انسان را وامی‌دارد تا سالیان سال، در کلاس‌هایی پر از سکوت یا همهمه، با تخته‌ای سفید و دل‌هایی پر از سؤال، امید را تدریس کند. چه انگیزه‌ای موجب می‌شود تا یک معلم، با وجود چالش‌های معیشتی، فشارهای روانی، کمبود امکانات و تغییرات پیاپی در نظام آموزشی، باز هم با لبخند وارد کلاس شود و خروجی کلاسش، نسل‌هایی فرهیخته و مسئول‌پذیر باشد؟

روز معلم، یادآور نام بلند استاد شهید مرتضی مطهری نیز هست؛ متفکری فرزانه که در قلم، اندیشه و گفتار، الگوی حقیقی یک معلم متعهد و مؤمن بود. او نه تنها در میدان علم و فکر، بلکه در میدان عمل و ایثار نیز خوش درخشید. انتخاب روز شهادت او به‌عنوان روز معلم، نشان از آن دارد که جامعه ایرانی، معلمی را معادل جهاد در مسیر حق و حقیقت می‌داند.

در روز معلم، باید به صدای معلمان گوش سپرد؛ به دغدغه‌های آموزشی، تربیتی و حتی اقتصادی آنان. جامعه‌ای که به فکر معلمش نیست، ناگزیر آینده‌اش را در تاریکی خواهد دید. معلم، نیاز به انگیزه دارد، نیاز به امنیت شغلی، نیاز به احترام. تجلیل حقیقی از معلم، زمانی اتفاق می‌افتد که صدایش شنیده شود و نقش کلیدی‌اش در فرآیند توسعه کشور، به‌درستی درک شود.

نباید فراموش کرد که بسیاری از مفاخر علمی، فرهنگی و مدیریتی کشور، پرورش‌یافته دست‌های پرتوان معلمانی بوده‌اند که در شهرها و روستاهای دوردست، با کمترین امکانات، اما با بیشترین عشق، راه را برای آنان هموار کرده‌اند. معلمان، فراتر از آموزش، سازندگان شخصیت و هویت دانش‌آموزان‌اند؛ آنان هستند که ارزش‌های انسانی، اجتماعی و ملی را در قالب آموزش نهادینه می‌کنند.

در روز معلم، باید قدردان آنان باشیم؛ نه فقط با کلمات زیبا، که با اقدامات واقعی. باید نظام آموزش و پرورش را طوری ساختار داد که معلم، محور اصلی آن باشد. کیفیت آموزش، بدون توجه به معلم، به سرمنزل نمی‌رسد. حمایت از معلم، حمایت از آینده است. اگر آموزش را پی‌ریزی یک تمدن بدانیم، بی‌تردید معلم، سنگ بنای نخستین آن است.

در پایان، دوازدهم اردیبهشت را نه فقط به عنوان یک مناسبت، که به‌عنوان یک فرصت ملی باید دید؛ فرصتی برای تأمل، برای تحول، برای تجدید میثاق با ارزش‌های تعلیم و تربیت. روز معلم، روز احترام به دانایی است، روز تعظیم در برابر کسانی که الفبای زندگی را در گوش جانمان زمزمه کردند.

به گزارش خبرنگار پانا از همدان، در راستای گرامی‌داشت روز معلم همانند سال‌های گذشته، مدارس سراسر استان شاهد برگزاری مراسم‌هایی برای بزرگداشت مقام معلم بودند. دانش‌آموزان با دستان کوچک اما دل‌های بزرگ، شاخه‌گلی، یادداشتی یا حتی یک لبخند را تقدیم معلمانشان کردند؛ و معلمان، مانند همیشه، فروتن و صبور، در کلاس ماندند تا همچنان نور بپراکنند.

خبرنگار پانا: شیما ویس‌مرادی