سربازان وطن؛ شکوه بی‌انتهای اقتدار

چه بسیارند دستانی که اسلحه به دست نگرفته‌اند، اما قلب‌شان هم‌نفس سربازان می‌تپد. چه بسیارند چشم‌هایی که اشک می‌ریزند در فراق فرزندی که کیلومترها دورتر، در برف و باران، کوه و بیابان، حافظ امنیت و آرامش خانه است. ارتش، تنها یک نهاد نیست؛ بخشی از هویت ملی ماست. بخش زنده‌ای از غیرت ایرانی که در لباس رزم، با سکوتی باشکوه، از مرزهای جغرافیایی و اعتقادی این ملت پاسداری می‌کند.

اما امروز، نگاه‌ها بیش از همیشه به دلیرمردان نیروی زمینی ارتش دوخته شده است؛ همان‌ها که در سخت‌ترین روزهای دفاع مقدس، در نبردهای نابرابر، با دستانی خالی ولی دل‌هایی آسمانی، حماسه آفریدند. همان‌ها که در روزهای پس از جنگ، در دوران سازندگی، در سیل و زلزله، در بحران و بی‌پناهی، باز هم با همان خلوص، جان‌فشانی کردند. نیروی زمینی، قلب تپنده ارتش است. پای ثابت امنیت سرزمینی. مدافع خاموش جان مردم.

از ارتفاعات غرب گرفته تا کویرهای سوزان شرق، از سواحل جنوب تا مرزهای شمال، مردان نیروی زمینی، چون دژهای فولادین ایستاده‌اند. آموزش‌دیده، مقتدر، و آماده. امروز نیروی زمینی ارتش تنها به خاک‌سپاری دشمن نمی‌اندیشد، که در مسیر پیشرفت علمی و خودکفایی دفاعی نیز گام‌های بزرگی برداشته است. تولید تجهیزات پیشرفته، ارتقاء توان رزم در همه عرصه‌ها، و حضور موثر در رزمایش‌ها، نشان از ارتشی مدرن، توانمند و در تراز انقلاب اسلامی دارد.

این روز، فرصتی‌ست برای تجلیل از آنانی که دیده نمی‌شوند، اما دیده‌بانی امنیت‌اند. آن سرباز گمنامی که در سرمای کوهستان، در دل شب، چشم بر جاده‌ای دوخته که شاید هیچ‌گاه دشمن از آن نیاید، اما او همیشه آماده است. یا آن افسر مخلصی که سال‌هاست شب را در پادگان می‌خوابد تا شهری در آرامش بخوابد. آنانی که زندگی‌شان را نذر امنیت ما کرده‌اند.

یادمان نرود که ارتش تنها زمانی معنا ندارد که آرامش داریم؛ چرا که این آرامش، خود ثمره حضور ارتش است. و روز ارتش، تجلی همین حقیقت بزرگ است: که امنیت، رایگان نیست. بهایی دارد به سنگینی خون شهید، به عمق فداکاری یک مادر، به بلندای غیرت یک افسر، به سکوت سنگین یک پادگان شب‌زنده‌دار.

در این روز بزرگ، در کنار مردم ایران، سر تعظیم فرود می‌آوریم در برابر رزم‌آوران ارتش. از فرماندهان سرافراز تا سربازان گمنام، از مردان خط مقدم تا نیروهای پشتیبانی، همه و همه شایسته تکریم‌اند.

درود بر ارتش جمهوری اسلامی ایران؛  

درود بر نیروی زمینی، پاره تن ملت؛  

و درود بر تمام کسانی که امنیت ایران را پاس می‌دارند، حتی اگر نامی از آن‌ها نباشد.