۸ مهر با نام روز ناشنوایان به صحنه زندگی ما دعوت می‌شود

 ۸ مهر با نام روز ناشنوایان به صحنهٔ زندگی ما دعوت می‌شود تا صدای سکوت خاموشان را بشنویم و با زبان اشاره، همدلی تازه‌ای بسازیم. امسال نیز همانند هر سال، خانه‌ها، مدرسه‌ها و رسانه‌ها با رنگ و نگاره‌های سبز امید، به زبان اشاره و فرصت‌های برابر برای همهٔ افراد ناشنوا می‌پردازد.

این روز نه تنها جشن توانمندی ناشنوا‌هاست، بلکه فراخوانی است برای هم‌گامی جامعه با آنها. در کوچه‌ها و محله‌ها، کیف کلاس‌های زبان اشاره از دیروز تا امروز پر از داستان یادداشت‌های کوچک بچه‌ها و جوانانی است که با حرکت دست‌ها، واژه‌ها را می‌سازند و جهانی را با آینه‌هایی از لمس و دید به نمایش می‌گذارند.

هر اشاره، گویی پاره‌ای از یک شعر بلند است که در خانه‌های ما نوشته شده اما تا کنون به گوشِ همه نرسیده بود.

در مراکز آموزش و فرهنگ نیز رویدادهایی رنگارنگ برگزار می‌شود؛ کارگاه‌های ترجمهٔ هم‌زمان، نمایش‌های صحنه‌ای با بازی چشمان و دستها، و گفتگوهای صریح با خانواده‌ها و معلمان در باب دسترسی برابر به آموزش، کار و فناوری.

مدیر یکی از مدارس ویژهٔ شهر می‌گوید: «زبان اشاره همان‌قدر که برای ناشنواها ابزار است، برای سایرین پنجره‌ای است به درک عمیق‌تر از تفاوت‌ها و ارزش هم‌زیستی مسالمت‌آمیز.»

در بخش فناوری، نرم‌افزارهای رایانه‌ای و تلفن‌های همراه با گزینه‌های دسترسی بیشتر، به ما یاد می‌دهند که چگونه یک پیام را با بیانی ساده و روشن به ذهن مخاطبان ناشنوا برسانیم.

این روز مهر، بهانه‌ای است تا با واقعیت زندگی ناشنواها آشنا شویم، تا زبان اشاره را به زبان رفتاری روزانهٔ اجتماع بدل کنیم و از هر کوچه تا هر اداره، راهی روشن برای حضور برابر بسازیم.

و در نهایت این روایت، گام ما به‌سوی هم‌دلی عملی است: ترجمهٔ دقیق اخبار و رویدادها به زبان اشاره، استفاده از زیرنویس باکیفیت در تلویزیون و رسانه‌ها، و احترام همیشگی به حقوق برابر افراد با هر توانایی. زیرا روز ناشنوایان، فقط یک تاریخ نیست؛ یک یادگار انسان‌دوستی است که به ما می‌آموزد چگونه با هم رودررو و با جان یکدیگر صحبت کنیم.