شهادت امام حسن مجتبی (ع) در هفتم صفر؛
امامی که با تدبیر و صلح، مانع از خونریزی میان مسلمانان شد
هرمزگان(پانا)- هفتم صفر در برخی منابع تاریخی به عنوان روز شهادت امام حسن مجتبی (ع) یاد شده است؛ امامی که با تدبیر و صلح، مانع از خونریزی میان مسلمانان شد. این روز فرصتی برای بازخوانی سیره سیاسی و اخلاقی دومین امام شیعیان و تأکید بر اهمیت وحدت در جامعه اسلامی است.
حضرت امام حسن مجتبی (ع)، فرزند بزرگوار امیرالمؤمنین امام علی (ع) و حضرت فاطمه زهرا (س)، دومین امام شیعیان و یکی از برجسته‌ترین پیشوایان اسلام، در سال سوم هجری قمری در شهر مدینه متولد شدند.
امام حسن (ع) پس از شهادت امام علی (ع) عهده‌دار امامت جامعه اسلامی شدند. دوران امامت ایشان با چالش‌های فراوان سیاسی و اجتماعی همراه بود و ایشان با انعقاد صلح تاریخی با معاویه، تلاش کردند از تفرقه و خونریزی میان مسلمانان جلوگیری کنند.
در مورد زمان شهادت امام حسن (ع)، دو تاریخ در منابع تاریخی نقل شده است؛ تاریخ رایج ۲۸ صفر و همچنین بر اساس برخی روایات معتبر، هفتم صفر به عنوان یکی از اقوال معتبر درباره شهادت ایشان مطرح است.
بر اساس این روایات، امام حسن (ع) به دست همسر خود جعده مسموم شده و در شهر مدینه به شهادت رسیدند. پیکر مطهر ایشان در قبرستان بقیع به خاک سپرده شده است.
امام حسن (ع) به دلیل کرامت، حلم و صبر بی‌نظیرش به «کریم اهل‌بیت» شهرت یافته و یاد و خاطره ایشان همواره در میان مسلمانان گرامی داشته می‌شود.
سالروز شهادت امام حسن مجتبی (ع) فرصت مناسبی است تا ابعاد شخصیتی و سیاسی ایشان تبیین شود و اهمیت صلح و وحدت در جامعه اسلامی بار دیگر یادآوری گردد.
ارسال دیدگاه