بزرگداشت فیلسوف نور و اشراق، شیخ شهاب‌الدین سهروردی

به تأیید مرکز تقویم مؤسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران، روز هشتم مرداد در تقویم رسمی کشور به نام «روز بزرگداشت شیخ شهاب‌الدین سهروردی» ثبت شده است؛ روزی برای پاسداشت مقام والای یکی از برجسته‌ترین چهره‌های حکمت اسلامی که با بنیان‌گذاری مکتب اشراق، افقی تازه در فلسفه گشود.

شیخ شهاب‌الدین یحیی بن حبش سهروردی، مشهور به «شیخ اشراق»، در سال ۵۳۳ شمسی در روستای سهرورد از توابع زنجان چشم به جهان گشود. او از همان کودکی به فراگیری قرآن و علوم اسلامی پرداخت و در نوجوانی برای ادامه تحصیل، شهر سهرورد را ترک کرد. سهروردی در مراغه، اصفهان، آناتولی و دمشق تحصیل و تدریس کرد و در سفرهای خود با بزرگ‌ترین متفکران زمانه در ارتباط بود.

مهم‌ترین اثر این حکیم متأله، کتاب «حکمة الاشراق» است که ساختار فلسفی مکتب اشراق را بنیان گذاشت؛ مکتبی که بر اساس نور، شهود و اشراق استوار است و در مقابل فلسفه مشاء قرار می‌گیرد.

شیخ اشراق تا پیش از سی‌سالگی، بسیاری از آثار خود را نگاشته و اندیشه‌ای نو در فلسفه اسلامی پدید آورد. 

او در شهر حلب به دعوت ملک ظاهر، پسر صلاح‌الدین ایوبی، اقامت گزید اما به‌دلیل نگاه انتقادی و صریحش در مسائل دینی و فلسفی، مورد خشم فقها قرار گرفت.

با تحریک برخی علمای دربار، حکم ارتداد او صادر شد و سرانجام در ۵ رجب سال ۵۸۷ هجری قمری، در زندان حلب و در سن ۳۷ سالگی به شهادت رسید. پیکر او در مسجد امام سهروردی شهر حلب به خاک سپرده شد.

از سهروردی بیش از ۵۰ کتاب و رساله در حوزه‌های فلسفه، عرفان، ادبیات و تفسیر به‌جا مانده است. آثار مهمی همچون تلویحات، هیاکل النور، عقل سرخ، پرتونامه، بستان القلوب، فی حقیقة العشق و صفیر سیمرغ، از جمله نوشته‌های برجسته او هستند که بخش مهمی از گنجینه فکری تمدن اسلامی-ایرانی را شکل داده‌اند.

در سالروز بزرگداشت این فیلسوف برجسته، مراکز علمی و فرهنگی کشور، به‌ویژه در دانشگاه‌ها، همایش‌ها، نشست‌های تخصصی و مراسم‌ بزرگداشت برگزار می‌کنند تا ضمن یادآوری جایگاه ارزشمند شیخ اشراق، اندیشه‌های ژرف او در حوزه عرفان، فلسفه و الهیات بیش از پیش تبیین و معرفی شود.