از قلم خبرنگاری تا شعر عاشورایی؛ ارادت به امام حسین (علیه‌السلام)

مویه باران

گویی خورشید در گودال تنها شده بود

خون همیشه جاری عشق تنها شده بود

در دیاری که عاطفه پیدا نمی‌شود

دلا! امام غریب تنها شده بود

دستت بریده باد نوشتی بیا حسین

فریاد که عزیز فاطمه تنها شده بود

خفته دردی بزرگ در تلاطم شطّ

آن سوار بی‌هماورد تنها شده بود

خاموش شد هفتاد و دو سیاره در نینوا

زائری با عطر سیب تنها شده بود

وقتی که دید سه‌شعبه و سرنیزه‌هایشان

تازه فهمید که پدری تنها شده بود

از عرش تا به فرش ملائک زنند نهیب

فغان که همدم تنهایی بابا تنها شده بود

بال‌های سوخته را توان سنگ نیست

حال یک دختر سه ساله تنها شده بود

جگرش سوخت از نعره علی اکبر

آن حنجر خون‌فشان تنها شده بود

در علقمه فاطمه فریاد زد که عباسم

لیک خورشید در سوگ ماه تنها شده بود

مرثیه‌خوان شدند زمین و زمان

دختر آب و آیینه و اشک تنها شده بود

جانا به جان فاطمه دست بگیر

به حق خواهری که در کربلا تنها شده بود