شعر و ادب همچون خون در رگ‌های جامعه جاری است
قم(پانا)- نویسنده کتاب بی واژه گفت: اگر اقتصاد و سیاست استخوان‌های یک جامعه باشند، ادبیات همان خون است که در رگ‌های آن جریان دارد.
پریا هاشمی نویسنده کتاب «بی واژه» در گفت‌وگو با پانا با گرامیداشت سالروز درگذشت استاد شهریار و روز شعر و ادب فارسی و با اشاره به موضوع کتاب گفت: «این کتاب حاصل مکالمه درونی و عمیق بود که در آن کلمات از انتقال کامل معنا عاجز بودند و همین سکوت، اساس نوشتن شد.»
هاشمی ادامه داد: «من به طور فعال وارد حوزه ادبیات نشدم بلکه این ادبیات بود که به زندگی من راه یافت؛ در مقطعی کلمات برایم از صرف ابزار ارتباطی فراتر رفتند و به نوعی آینه شدند که تمام رنج‌ها، تردیدها و اشتیاق‌هایم را بی‌پرده نشان می‌داد.».
وی تصریح کرد: «هدفم از نوشتن، شنیدن صدای درونی خودم بود و این صدا نهایتاً در قالب ادبیات بروز پیدا کرد و همین ادبیات مسیر روشن و هدفمندی را برایم در زندگی ترسیم کرد.»
هاشمی بیان کرد: «ادبیات به من آموخت زندگی را از درون تجربه کنم. رنج حتی در ناگوارترین شکلش، جوهر معنا می شود.»
نویسنده کتاب بی واژه عنوان کرد: «ادبیات، ابزارِ اکتشاف بود اما «بی‌واژه» از تجربه زیستن و فرو رفتن در خلأهای وجودی و تلاش پیدا کردن معنا شکل گرفت. ادبیات چراغ این راه تاریک بود اما زندگی در آن تاریکی تجربه من محسوب می‌شد.»
وی در مورد دیدگاه خود نسبت به اهمیت ادبیات در جامعه گفت: «اگر اقتصاد و سیاست استخوان‌های یک جامعه باشند ادبیات همان خونی است که در رگ‌ها جریان دارد. اهمیتش در این است که حقیقت را نه به زبان آمار بلکه به زبانِ انسان بیان می‌کند. ادبیات همان چیزی است که ما را به هم وصل می‌کند بی‌آنکه بخواهیم به ظاهر قوم یا طبقه نگاه کنیم.»
وی با توصیه به جوانان و نوجوان افزود: «پیش از هر چیز باید یاد بگیریم به زبان فارسی مثل یک موجود زنده نگاه کنیم، باید جرأت کنیم زبان را در معرض زندگی امروز بگذاریم، آن را با دردها و شادی‌های امروز پیوند بزنیم.»
هاشمی تاکید کرد: «نوشتنِ صادقانه، مهم‌تر از نوشتنِ زیباست. اگر هر نویسنده‌ای حقیقت خودش را بی‌پروا در زبان فارسی جاری کند، این زبان نه‌تنها پررنگ باقی می‌ماند، بلکه هر روز دوباره زاده می‌شود.»
ارسال دیدگاه