عشق بی حد و حصر

سلامی از جاماندگان راه دور جاده عشق به تو امام خوبان

از روز تیغ تا امروز، چهل بار آفتاب داغ بر کربلا تابیده و صحرا غمین شده اسـت و اینک در چهلمین روز شهادتت قدم در راهی گذاشتم ،تا عشق و علاقه ام را نشانت دهم

هزاران نفر، مرد و زن، پیر و جوان، کودک و نوجوان، با پرچم‌هایی که نقش زیبای «یا حسین» بر آن جای گرفته، عزم خود را جزم کرده‌اند تا پای پیاده، دوری مسیر را با حرارت عشق جبران کنند. زمزمه صلوات و نوای مداحی، در هوای صبحگاهی پیچیده و دل هر رهگذر را ناخودآگاه به این قافله عاشقی پیوند می‌زند.

در این مسیر، هر قدم، حکایتی است از اراده؛ هر توقف، فرصتی برای تأمل. این پیاده‌روی، تنها یک راهپیمایی فیزیکی نیست؛ سفری است درونی و با چشم سر، برای بازخوانی درس‌های کربلا.

درس عشق بی‌حد و حصر. جاماندگان اربعین، اینجا نه تنها غمگینان هجران، که رسولان امید و عشق‌اند؛ آنان که با هر قدم، پرچم لبیک یا حسین را در شهر خود به اهتزاز درمی‌آورند و نشان می‌دهند که راه حسین (ع) همواره رهرو خواهد داشت، حتی اگر فاصله تا کربلا، هزاران فرسنگ باشد.

حضور پررنگ نوجوانان و جوانان نسلی که با شور و شعوری وصف‌ناپذیر، قدم در این مسیر گذاشته‌اند، بسیار تحسین برانگیز است. از کودکانی که در آغوش پدر و مادر، با چشمان کنجکاو به اطراف می‌نگرند و نخستین درس‌های عشق به حسین (ع) را می‌آموزند، تا نوجوانانی که با بسته‌های فرهنگی و بستنی نذری، خستگی را از تن زائران می‌زدایند.

باز دلم رفته کنج شش گوشه زانو بغل گرفته و روضه عطش را زار می زند …؛ انگار همه تو را صدا می زنند:

بی‌سروسامان توام یا حسین               دست به دامان توام یا حسین