عاطفه ملکی جو در گفتگو با پانا:
تصویرگری، ابزاریست برای تبدیل کتاب از «پنجره ای به زندگی دیگران» به «آینه»
هویت ایرانی در تصویرگری کودک یک ریشه شناختی و احساسی است
تهران (پانا) - عاطفه ملکی‌جو، تصویرگر کودک، تأکید کرد که کودکان برای ارتباط با روایت، باید خود و محیط‌شان را در کتاب‌ها ببینند و آموزش تصویری و طراحی شخصیت مناسب می‌تواند یادگیری را جذاب و ماندگار کند.
عاطفه ملکی جو در گفتگو با پانا درباره اهمیت هویت ایرانی در تصویرگری گفت: «هویت ایرانی در تصویرگری کودک یک ریشه‌ی شناختی و احساسی است. کودک وقتی کتاب را ورق می‌زند، در واقع دارد تصویر جهان را یاد می‌گیرد، اگر این جهان شبیه زندگی روزمره‌ی خودِ کودک نباشد، اولین پیوند او با روایت قطع می‌شود و کتاب به جای «آینه»، تبدیل به «پنجره‌ای به زندگی دیگران» می‌شود. داشتن پنجره خوب است، اما کودک باید قبل از دیدن دیگران، خودش را بشناسد.»
ملکی‌جو درباره دور شدن آثار از هویت ایرانی افزود: «شبیه‌شدن آثار به نمونه‌های غربی دلایل زیادی دارد، سرعت و فشار بازار نشر و شبکه‌های اجتماعی، جذابیت بصری سبک‌های غربی که به‌سرعت همه‌گیر می‌شوند، نبود آموزش کافی درباره ریشه‌های تصویری ایرانی از دیگر علل های کم‌توجهی به هویت ایرانی در تصویرگری است. آموزش کافی درباره ریشه‌های تصویری ایرانی و ترس تصویرگران جوان از اینکه با سبک شخصی خود دیده نشوند نیز در این روند نقش دارد. مسئله کمبود استعداد نیست، بلکه فرصت کم برای جست‌وجوی سبک شخصی و هویت بصری ایرانی است.»
ملکی‌جو درباره جایگاه تصویرگری در آموزش گفت: «متأسفانه تصویرگری در سیستم آموزشی ما هنوز در حد یک فعالیت حاشیه‌ای باقی مانده، در حالی که کودکان امروز با تصویر فکر می‌کنند و یاد می‌گیرند. دنیای کودک دنیای تصویری است؛ انیمیشن، بازی، کتاب تصویری. اگر مدرسه این واقعیت را نبیند، عملاً با زبان طبیعی کودک حرف نمی‌زند. بسیاری از مفاهیم وقتی تصویری می‌شوند فهم‌پذیرتر، ماندگارتر و جذاب‌تر می‌شوند. معلمان هم آموزش کافی درباره روان‌شناسی بصری کودک نمی‌بینند. تصویرگری باید به عنوان زبان دوم آموزش وارد ساختار درسی شود.»
وی درباره طراحی شخصیت معتقد است: «طراحی شخصیت قلب تپنده‌ی هر روایت کودک است. کودک قبل از خواندن متن با شخصیت ارتباط احساسی برقرار می‌کند. شخصیت خوب ساده اما عمیق است؛ قابل‌درک است اما کلیشه‌ای نیست و با نگاهش جهان کوچکی می‌سازد. کودک امروز سرعت دارد اما نیازش به معنا و مهربانی بیشتر شده. شخصیت‌ها باید احساسات واقعی و زندگی روزمره‌ی کودک امروز را بازتاب دهند و در عین حال پناهی برای خیال و آرامش باشند.»
ملکی‌جو درباره همکاری تصویرگر و متخصص تربیت گفت: «آموزش مؤثر زمانی شکل می‌گیرد که تصویرگر و متخصص تربیت در یک مسیر باشند. متخصص تربیت توانایی‌ها و حساسیت‌های کودک را می‌شناسد و تصویرگر می‌داند چطور پیام را بدون شعار منتقل کند. وقتی این دو کنار هم قرار می‌گیرند، محتوا فهم‌پذیر و دوست‌داشتنی می‌شود و کودک بدون احساس اجبار یاد می‌گیرد.»
در بخش آینده آموزش، وی تصریح کرد: «آینده‌ی آموزش در جهان آینده‌ای تصویری است و کشورهای پیشرو به سمت محتواهای تصویری و تعامل بصری رفته‌اند.»
وی معتقد است: «ایران ظرفیت بزرگی دارد؛ از تنوع فرهنگی و لطافت احساسی تا نسل خلاق تصویرگران. اگر فرصت داده شود تا تصویرگران سبک شخصی خود را با هویت ایرانی ترکیب کنند، می‌توانیم صدای متمایز و اصیل در جهان باشیم.»
ارسال دیدگاه