فرشته طائرپور؛ زنی که مادرانه از سینمای کودک محافظت کرد

فرشته طائرپور در روزگاری پا به سینمای کودک گذاشت که این حوزه هنوز به رسمیت شناخته نمی‌شد. او با جسارت و عشق، مسیر دشواری را طی کرد تا سینمای کودک از حاشیه به متن بیاید. از گلنار و پاتال و آرزوهای کوچک تا دختری با کفش‌های کتانی، هر فیلمش نشانی از دغدغه، دقت و مهربانی او داشت.

او همیشه فراتر از یک تهیه‌کننده عمل می‌کرد مثل مادری که برای رشد فرزندانش، صبورانه مراقبت می‌کند.

طائرپور اعتقاد داشت سینمای کودک باید هم سرگرم‌کننده باشد و هم تربیت‌کننده؛ باید هم به خیال میدان دهد و هم به اندیشه.

بارها در سخنرانی‌ها و یادداشت‌هایش گفت: «سینمای کودک، پایه‌ی فرهنگ عمومی جامعه است. اگر به آن بی‌اعتنا باشیم، آینده‌مان را از دست داده‌ایم.»

او علاوه بر حضور در مقام تهیه‌کننده، در عرصه‌های مدیریتی و صنفی نیز نقشی اثرگذار داشت و تا واپسین سال‌های عمرش، دغدغه‌ی رشد و اعتبار سینمای کودک را از یاد نبرد.

نام فرشته طائرپور امروز با احترام یاد می‌شود؛ زنی که مسیر سینمای کودک را با درایت، عشق و جسارت روشن‌تر کرد.

هر روزِ جشنواره، فرصتی است برای مرور ردپای کسانی که با قصه‌ها و تصویرها، به کودکیِ ما جان دادند.