لبوبو و کرومی؛ تهدیدی برای هویت کودکان

در همین ارتباط پرسشی که مطرح می‌شود این است: چرا به جای این شخصیت‌ها، از قهرمانان و چهره‌های واقعی ملی و فرهنگی خودمان استفاده نمی‌کنیم؟

۱. هویت فرهنگی و نقش الگوها:
شخصیت‌های کارتونی خارجی مانند لبوبو و کرومی با جذابیت بصری خود تلاش می‌کنند توجه کودکان و نوجوانان را جلب کنند، اما در بسیاری از موارد پیام‌های اخلاقی و رفتاری آنها با ارزش‌های فرهنگی و ملی ما همخوانی ندارد. در مقابل، ایران پر است از شخصیت‌های واقعی و تاریخی که می‌توانند الگوی اخلاقی و فرهنگی برای نسل جوان باشند؛ از دانشمندان و ورزشکاران گرفته تا هنرمندان و قهرمانان ملی.

۲. خطرات شخصیتی و رفتاری:
شخصیت‌های خارجی گاهی ویژگی‌هایی مانند شیطنت، پرخاشگری یا تقلید رفتارهای منفی را به مخاطب منتقل می‌کنند. این موضوع می‌تواند به تدریج تاثیرات منفی روی تربیت کودکان و نوجوانان داشته باشد و ارزش‌های محلی و سنتی را کمرنگ کند.

۳. امکان جایگزینی با قهرمانان ملی:
ایران مملو از قهرمانان واقعی و نمونه‌های موفق در عرصه‌های علمی، ورزشی، فرهنگی و هنری است که می‌توانند جای شخصیت‌های خارجی را بگیرند. برای مثال شخصیت‌هایی  در عرصه ورزش و اخلاق، یا بزرگان علمی، فرهنگی و نظامی بیشماری  می‌توانند به عنوان الگوهای جذاب و آموزنده برای محصولات فرهنگی و لوازم‌التحریر انتخاب شوند. این جایگزینی علاوه بر حفظ هویت ملی، سبب ایجاد انگیزه و افتخار در کودکان و نوجوانان می‌شود.

با وجود اینکه بسیاری از تولیدکنندگان داخلی در سال‌های اخیر تلاش کرده‌اند شخصیت‌های ایرانی و قهرمانان ملی را در لوازم‌التحریر و محصولات کودک و نوجوان جایگزین شخصیت‌های خارجی کنند و تولیدات متنوع و با کیفیتی ارائه داده‌اند، واقعیت این است که فرهنگ استفاده از این شخصیت‌ها هنوز در بین خانواده‌ها و کودکان به‌طور کامل جا نیفتاده است. بسیاری از مخاطبان، هنوز به نام‌ها و داستان‌های قهرمانان ایرانی آشنایی کافی ندارند یا به لحاظ جذابیت بصری، محصولات خارجی را ترجیح می‌دهند. بنابراین، لازم است علاوه بر تولید، آموزش و اطلاع‌رسانی فرهنگی نیز انجام شود تا کودکان با افتخارات ملی و شخصیت‌های واقعی خود ارتباط برقرار کنند و این محصولات بتوانند جایگاه واقعی خود را در بازار و ذهن نسل جوان پیدا کنند.

۴. ضرورت سیاست‌گذاری فرهنگی:
برای جلوگیری از ورود شخصیت‌های نامناسب، لازم است سیاست‌گذاری فرهنگی و نظارت دقیق بر بازار لوازم‌التحریر و محصولات کودک و نوجوان انجام شود. تولیدکنندگان باید تشویق شوند تا از شخصیت‌های فرهنگی، ملی و اخلاقی بهره ببرند و در کنار سرگرمی، پیام‌های مثبت تربیتی نیز منتقل کنند.

نتیجه‌گیری:
حضور شخصیت‌هایی مانند لبوبو و کرومی در بازار ایران، فرصتی است تا به ضرورت توجه به هویت فرهنگی و اخلاقی کودکان و نوجوانان پی ببریم. استفاده از قهرمانان واقعی و افتخارات ملی می‌تواند هم جذابیت بصری محصولات را حفظ کند و هم پیام‌های ارزشی و اخلاقی را به نسل جوان منتقل نماید. بنابراین، سرمایه‌گذاری فرهنگی و طراحی شخصیت‌های ایرانی، نه تنها اقدامی تربیتی، بلکه حرکتی هوشمندانه برای تقویت هویت ملی و فرهنگی کشور است.