درباره «آسیاب‌های بادی» ساخته مهرداد اسکویی؛ یک فیلم ساده درباره انسان

«آسیاب‌های بادی» فیلمی ساده و کوتاه درباره زندگی در رودبار پس از زلزله مرگبار در این شهر کوچک است، اسکویی با انتخاب چند شخصیت بدون این که بخواهد شعار بدهد یا بر اندوه و ترس انسان پس از زلزله تمرکز کند و احساس تماشاگرش را تحت تاثیر قرار بدهد، هراس وقوع زلزله و ویرانی پس از آن را به تصویر می کشد. او که عکاس است، قاب هایی در این فیلم نشانمان می دهد که هر یک، یک عکس است از خانه های ویران در میان سبزی و زیبایی و طبیعتی که می تواند خشمگین و ترسناک باشد. قاب هایی زیبا، عکس هایی ثابت از رودبار، توربین های تولید برق، مردم، مغازه ها و جاده.

«آسیاب‌های بادی» در کمتر از ۳۰ دقیقه، بیشتر از آنکه درباره زلزله ای باشد که بسیاری از ما حجم ویرانی و قدرت آن را به خاطر داریم درباره انسان است. رویکرد و نگاه مهرداد اسکویی به مسئله انسان همیشه جذاب و دوست داشتنی است، او در هر پدیده و موضوعی رد پای انسان را جستجو می کند. انسان در زلزله، انسان در زندان، انسان در فقدان، انسان در جزیره و انسانی معلق میان مرگ و زندگی، معلق میان سنت و مدرنیته. آثار او همیشه با تمرکز بر انسان، فارغ از آنکه گناهکار است یا قربانی، تصویر و عکسی از انسان هایی است که می توانند در شرایط خاص احوال متفاوتی داشته باشند.

با همین رویکرد است که فیلم کوچک او درباره زلزله رودبار و حتی زلزله بم، درباره کودکان تنها مانده، زنان رها شده، آرزوهای پرپر شده مردم و خوابهای آسوده ای است که رعناها در چادر و میان غریبه‌ها آن را آرزو می کنند. اسکویی فیلمش را با دختر خردسال بمی (رعنا) تمام می‌کند، دختر فارغ از آنچه سرش آمده، می‌خواهد بخوابد و در خواب، ترحم برانگیز و دوست داشتنی است، تماشای این فیلم ساده که به اندازه بسیاری از فیلم های مهرداد اسکویی شناخته شده نیست، تجربه عجیبی است. مثل یک سیلی به تماشاگر. فیلمی درباره انسان. انسانِ بی پناه. انسانی که فاصله اش با مرگ، یک خواب عمیق ساده است.

«آسیاب های بادی» ساخته مهرداد اسکویی تولید مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی و در «فیلیمو» و «هاشور» قابل دیدن است.

کارشناس سینما