دانشجو؛ حافظه زنده تاریخ و وجدان بیدار جامعه

دانشگاه تهران، به‌عنوان قلب تپنده جنبش‌های علمی و اجتماعی، بارها شاهد حضور پرشور دانشجویانی بوده که با قلم و اندیشه خود مسیر آینده کشور را روشن کرده‌اند. یاد سه دانشجوی شهید ۱۶ آذر ۱۳۳۲، همچنان الهام‌بخش ماست تا بدانیم دانشجو بودن تنها به حضور در کلاس درس محدود نمی‌شود، بلکه مسئولیتی اجتماعی و تاریخی بر دوش ماست.  

امروز در فضای دانشگاه، شور و نشاط دانشجویی با برنامه‌های فرهنگی، نشست‌های علمی و یادبودهای تاریخی همراه است. ما دانشجویان تاریخ، با مرور گذشته، تلاش می‌کنیم پیوندی میان دیروز و امروز برقرار کنیم؛ تا نشان دهیم که رسالت دانشجو، پرسشگری، حقیقت‌جویی و ایستادگی در برابر بی‌عدالتی است.  

روز دانشجو برای من یادآور این حقیقت است که تاریخ تنها در کتاب‌ها خلاصه نمی‌شود؛ بلکه در رفتار و کنش‌های امروز ما ادامه می‌یابد. دانشگاه تهران همچنان سنگر اندیشه و آزادی است و دانشجویانش، وارثان راهی که نسل‌های پیشین آغاز کرده‌اند.  

دانشجو بودن یعنی ایستادن در برابر فراموشی؛ یعنی تبدیل شدن به صدای بی‌صدایان و روایتگر حقیقت‌هایی که شاید در هیاهوی روزمره گم شوند. ما دانشجویان تاریخ، وظیفه داریم گذشته را نه به‌عنوان مجموعه‌ای از وقایع خشک، بلکه به‌عنوان چراغی برای آینده بازخوانی کنیم. هر صفحه تاریخ، درسی است برای امروز؛ و هر حرکت دانشجویی، بخشی از تاریخ فردا خواهد بود.  

امروز، در دانشگاه تهران، دانشجویان با برگزاری نشست‌های علمی، نمایشگاه‌های فرهنگی و برنامه‌های هنری، تلاش می‌کنند تا معنای واقعی روز دانشجو را زنده نگه دارند. این روز فرصتی است برای تأمل در مسیر طی‌شده و اندیشیدن به راهی که پیش رو داریم.  

به‌عنوان دانشجوی تاریخ، باور دارم که رسالت ما تنها در یادگیری نیست؛ بلکه در ساختن آینده‌ای روشن‌تر است. روز دانشجو یادآور این حقیقت است که دانشگاه نه فقط محل آموزش، بلکه میدان مسئولیت اجتماعی است. ما وارثان تاریخی هستیم که با خون و اندیشه نوشته شده و وظیفه داریم آن را با قلم و عمل خود ادامه دهیم.