رونق در آمار، فلاکت در مزارع

 گزارش‌ها حاکی از آن است که بسیاری از کشاورزان به دلیل عدم توجیه اقتصادی، محصول خود را برداشت نکرده و به خوراک دام تبدیل کرده‌اند. این تناقض آشکار بین آمارهای رسمی و واقعیت‌های میدانی، پرسش‌های جدی درباره کارآمدی سیاست‌های کشاورزی استان ایجاد کرده است.

در حالی که مسئولان سازمان جهاد کشاورزی استان زنجان از دستاوردهای کلان بخش کشاورزی سخن میگویند، کشاورزان شهرستان طارم با معضلات جدی دست به گریبانند.

در سال جاری، آنها مجبور شدند هر کیلو بذر سیب‌زمینی را با قیمت گزاف ۵۰ هزار تومان خریداری کنند، اما بسیاری از این بذرها که در زمستان گذشته تهیه شده بود، آلوده به آفت بود و کیفیت مطلوبی نداشت.

نتیجه این شد که برداشت سیب‌زمینی به شدت کاهش یافت و کشاورزان به ازای هر تن بذر کاشته شده، تنها حدود ۲۰۰ کیلوگرم محصول برداشت کردند که ضرر مالی سنگینی را به آنها تحمیل کرد.

نکته تأسف‌بارتر اینکه در زمان برداشت همین محصول ناچیز، قیمت سیب‌زمینی در بازار به کمتر از ۶ هزار تومان و در برخی موارد حتی تا ۳ هزار تومان کاهش یافت. این وضعیت نابسامان منجر به افت شدید تولید سیب‌زمینی در منطقه شده است. به نظر می‌رسد سیاست‌های اتخاذ شده در زمینه صادرات و قیمت‌گذاری نه تنها کمکی به کشاورزان نکرده، بلکه بر مشکلات آنها افزوده است.

گزارش‌های میدانی حاکی از آن است که به دلیل هزینه‌های سرسام‌آور نیروی کار و بسته‌بندی و همچنین قیمت ناکافی محصول، بسیاری از کشاورزان ترجیح داده‌اند محصول خود را اصلاً برداشت نکنند و آن را به مصرف خوراک دام برسانند. این واقعیت تلخ نشان‌دهنده شکاف عمیق بین آمار و ارقام رسمی و شرایط واقعی کشاورزان در عرصه عمل است.

پرسش اساسی اینجاست: چگونه است که با وجود ظرفیت‌های عظیم کشاورزی در استان زنجان و آمارهای درخشان اعلام شده از سوی مسئولان، کشاورزان طارمی با چنین مشکلات عدیده‌ای مواجه هستند؟ آیا برنامه‌ریزی‌های انجام شده واقعاً پاسخگوی نیازهای مبرم بهره‌برداران بخش کشاورزی است؟ آیا میان آمارهای کلان و واقعیت‌های محلی همخوانی وجود دارد؟

در حالی که مسئولان از صادرات ۳۴ میلیون دلاری محصولات کشاورزی سخن می‌گویند، چرا کشاورزان محلی حتی قادر به تأمین هزینه‌های اولیه تولید خود نیستند؟ این تناقض آشکار نیازمند بررسی و واکاوی دقیق‌تر از سوی نهادهای نظارتی است.

مسئولان بدانند امسال خستگی به تن سسب‌زمین‌کاران ماند.