قطعنامه ای که به جنگ پایان داد

در تاریخ ۲۷ تیر ۱۳۶۷، جمهوری اسلامی ایران با ارسال نامه‌ای به دبیرکل وقت سازمان ملل، پذیرش قطعی قطعنامه ۵۹۸ را اعلام کرد. این قطعنامه که یک‌سال پیش از سوی شورای امنیت تصویب شده بود، خواستار آتش‌بس فوری، بازگشت به مرزهای بین‌المللی، تبادل اسرا و آغاز مذاکرات برای صلحی پایدار میان دو کشور بود.

پذیرش این قطعنامه پس از هشت سال مقاومت و جنگ طاقت‌فرسا، بازتاب‌های گسترده‌ای در محافل داخلی و بین‌المللی داشت. امام خمینی (ره) این تصمیم را به "نوشیدن جام زهر" تعبیر کرد و بر دشواری آن تاکید نمود؛ اما امام ابرام داشت که این اقدام برای مصلحت نظام و ملت ایران ضروری ست.

پایان رسمی جنگ، آغازگر مرحله‌ای تازه در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران شد. پس از پذیرش قطعنامه، تلاش‌های دیپلماتیک برای روشن شدن مسئولیت آغاز جنگ از سوی عراق شدت گرفت و ایران خواستار احقاق حقوق خود در مجامع بین‌المللی شد.