۳ خرداد، روز ماندگار در تقویم ایران

سرداران و جنگاوران ایرانی از دیرباز در خط به خط تاریخ ثابت کرده اند که جان و مال می دهند اما ذره‌ای از خاک وطن را به دشمن نمی دهند و اگر وجبی از دست رفته، از بی لیاقتی سردمداران و حاکمان بوده است. روزی که سردار بعثی قادسیه به کشور ما حمله کرد، به سربازانش دستور داده بود که پوتین از پای در نیاورید که ظرف سه روز به تهران خواهیم رسید. زهی خیال باطل که تاریخ ایران و ایرانی را خوب نخوانده بود و داستانهای مردانی چون آرش کمانگیر و آریو برزن را نشنیده بود. آری خرمشهر که تکه‌ای از قلب ایران و ایرانی بود، با مقاومت مردان و رزمندگان این خاک مقدس با قطره قطره‌ی خون آزاد شد.

کشورمان ایران که تازه انقلاب کرده بود ، یک باره اسیر حمله ارتش تا دندان مسلح عراق قرار گرفت . سی ویک شهریور سال ۱۳۵۹ بود که ارتش عراق با حمایت کشورهای غربی از چند ناحیه به سمت خاک ایران حمله‌ور شد.

مردم ایران که هیچ گونه آمادگی نظامی و روحی نداشتند، با دستور رهبر انقلاب امام خمینی به سمت جبهه‌های سراسر کشور سرازیر شدند. مردمی که نه آموزش نظامی دیده بودند و نه سلاح خاصی داشتند. پیر و جوان و از هر قوم و قبیله‌ای که بودند، راهی جنوب و غرب ایران شدند و چه بسیار نوجوانانی که برای رفتن به جبهه دست به شناسنامه بردند .

 ارتش عراق قصد داشت با کنترل خرمشهر بخش مهمی از اروندرود را در تصرف خود در آورد. لشگر زره پوش صدام با تمامی امکانات کم کم به شهر نزدیک می‌شد و درگیری‌ها بیشتر می‌شد. این لشگر با عبور از کارون جاده ارتباط خرمشهر با شهرهایی چون اهواز و آبادان را مسدود کرد .

 شهری با خانه‌های سوخته و مردمی که از خانه و کاشانه رفته‌اند. تنها ردپای چند سردار و سرباز جان‌نثار در شهر دیده می‌شد.

شهر پر از نخل‌های سربریده در خون و خاک سقوط کرد. خرمشهر حدود ۵۷۸ روز در تسخیر صدام و ارتش بعثی بود.

این شهر پر از حادثه و جنگ و دلاوری در تاریخ ۱۳۶۱/۳/۳ با جان‌فشانی‌های ارتش و مردم از ارتش بعث عراق باز پس گرفته شد و عملیات بیت‌المقدس برای همیشه در تاریخ جنگ ماندگار شد.

 شاید این جمله که خرمشهر را خدا آزاد کرد، نشان دهنده این امر است که با توجه به قدرتمندی ارتش عراق و حمایت های جهان از این کشور، فقط نیروی غیب و اراده فوق بشری توانست به آزادسازی این شهر کمک نماید. چه جوانانی که داغ بر دل خانواده‌ها گذاشتند و پرپر شدند. چه مادرانی که هنوز منتظر بازگشت فرزند خویش هستند.

 سرداران ایرانی چون همت و باکری و صیاد شیرازی در تمام روزهای جنگ پوتین از پای درنیاوردند تا خاک وطن از دست نرود. خاک این کشور آغشته به خون شهید است و مقدس.

 زنده باد ایرانی ، زنده باد خرمشهر