پایان امتحانات یا آغاز یک بحران تربیتی
گرمه (پانا)- در خیابان آزادگان درق، کاغذهای پخش‌شده زیر قدم‌های دانش‌آموزان به روایتی تلخ‌تر از شادی پایان امتحان بدل شده‌اند، روایتی که نظام آموزشی باید آن را جدی بگیرد.
در آخرین روز امتحانات، خیابان آزادگان شهر درق صحنه‌ای را پیش روی چشم رهگذران قرار داد که فراتر از یک مسیر عادی از مدرسه تا خانه بود؛ صحنه‌ای پر از سؤال، تأمل و شاید اندکی تأسف!
خیابانی مملو از برگه های امتحانی پراکنده و کتاب های پاره شده که چون خاطره‌ای محو از روزهای پرتلاش دانش‌آموزان بر زمین افتاده‌اند و روایتگر پایان یک فصل پر از تلاش و اضطراب است.
اما این تصویر ساده معنایی عمیق‌تر در خود دارد! چرا این همه کاغذ در خیابان؟ آیا این تخلیه هیجانات پایان امتحانات است؟ بی‌توجهی به محیط زیست؟ یا نمادی از نظام آموزشی که بیشتر بر آزمون و نتیجه متمرکز است تا فرآیند یادگیری و احترام به زحمات!؟
از نگاه اجتماعی، این تصویر می‌تواند هشداری باشد به بی‌توجهی به محیط پیرامونمان؛ به نمادسازی از پایان‌ها به‌جای آغازها و به رفتارهایی که شاید ناخودآگاه ریشه در فقدان آگاهی زیست‌محیطی و آموزشی دارند.
از نگاه فرهنگی، این تصویر فرصتی‌ست برای بازنگری در نوع جشن گرفتن پایان دوران‌های تحصیلی؛ فرصتی برای خلق سنت‌هایی که هم شادی‌آفرین باشند، هم مسئولانه و الهام‌بخش.
این تصویر اگرچه روایتی از پایان امتحانات در یک خیابان کوچک است، اما پژواکی دارد که باید در اتاق‌های تصمیم‌گیری بزرگ کشور نیز شنیده شود.
مسئولان نظام آموزشی باید این صحنه را نه به‌عنوان یک اتفاق ساده، بلکه به‌مثابه آینه‌ای از پیامدهای ساختار فعلی آموزش ببینند؛ ساختاری که بیشتر بر آزمون‌محوری، فشار روانی، و تولید کمیت تمرکز دارد تا پرورش مسئولیت‌پذیری، تفکر انتقادی و احترام به جامعه و محیط زیست.
اینکه دانش‌آموز در پایان دوران تحصیلی، احساس رهایی را با رها کردن زباله در خیابان جشن می‌گیرد تنها نقدی به رفتار فردی نیست، بلکه بازتابی از خلأهای تربیتی و ضعف برنامه‌های فرهنگی در مدرسه‌هاست؛ زمان آن فرا رسیده که نظام آموزشی ما نه فقط در محتوا، بلکه در فلسفه‌ی تربیتی خود بازنگری کند تا مدرسه به جای «محل عبور برای آزمون»، به «بستر بلوغ شهروندی» بدل شود.
این هشدار نیست، بلکه دعوتی‌ست به تحول.
ارسال دیدگاه