نهضت سوادآموزی؛ آخرین پل دیده شدن برای جامعه‌ای که صدایش شنیده نمی‌شود

نعیمه سیاح هراتی در گفت و گو با پانا به مناسبت هفته نهضت سوادآموزی؛ بی‌سوادی واقعی امروز را چنین تعریف کرد: «افرادی که می‌توانند بخوانند، اما نمی‌توانند تحلیل کنند، انتخاب کنند یا مطالبه‌گری داشته باشند. بسیاری از مردم مدرک دارند، اما در مواجهه با فرم‌ها، پیامک بانکی، قرارداد یا اخبار، مصرف‌کننده منفعل هستند. این همان بی‌سوادی پنهان است.»
وی افزود: «یکی از چالش‌های واقعی، عدم اولویت سوادآموزی برای مردم به دلیل شرایط اقتصادی است؛ آموزش‌دهنده‌ها بار سنگینی را به دوش می‌کشند که در هیچ ارزیابی رسمی دیده نمی‌شود.»
سیاح هراتی  درباره نقش نهادهای محلی گفت: «هرجا شخص اثرگذار و مسئول محلی پای کار بوده، موفقیت حاصل شده است. اگر همه سوادآموزی را به‌عنوان یک مسئولیت اجتماعی ببینیم، اثرگذاری به بالاترین حد خواهد رسید. شورا و دهیاری وقتی مؤثرند که سوادآموزی را مسأله خود بدانند.»
رییس اداره نهضت سوادآموزی بر اهمیت مهارت‌آموزی در کنار سواد تأکید کرد: «در شهرستان‌های کوچک، سواد بدون مهارت دوام ندارد. اگر سواد به درآمد، کار یا حل مشکل روزمره وصل نشود، زود رها می‌شود. امیدواریم مراکز یادگیری مهارتی در سطح شهرستان راه‌اندازی شود تا همسو با سوادآموزی، مهارت‌آموزی نیز در دستور کار قرار گیرد.»
نعیمه سیاح هراتی در ادامه گروه‌های با بیشترین بازماندگی را معرفی کرد:زنان خانه‌دار بالای ۴۰ سال (فرسودگی، اولویت خانواده، بی‌انگیزگی اجتماعی)، کارگران فصلی و مهاجر (ناپایداری محل زندگی)، حاشیه‌نشین‌ها (مشکلات اقتصادی و اولویت کار)، نوجوانان ترک‌تحصیل‌کرده (شرایط خانوادگی، اقتصادی، ازدواج زودهنگام دختران)
وی در ادامه از رسانه‌ها خواست: «روایت انسانی بسازید، موفقیت‌ها و دستاوردها را به گوش مردم برسانید و سواد را به زندگی واقعی مردم گره بزنید، نه به همایش‌ها و آمار.»
رئیس اداره نهضت سوادآموزی در پایان وضعیت سوادآموزی در تربت‌حیدریه را تشریح کرد و گفت:«امسال کلاس‌ها به قلب مدارس برگشته و چهار دبستان به عنوان پایگاه اصلی مستقر شده‌اند که شامل ۲۲ بهمن، زنده‌یاد جاوید، وصال و هدایت ده پایین هستند »