رحلت جانسوز پیامبر اعظم (ص)؛ پایان رسالت، آغاز امامت

رحلت جانگداز پیامبر اسالم، حضرت محمد مصطفی (ص)، در روز ۲۸ صفر سال یازدهم هجری قمری، نقطه عطفی تلخ در تاریخ بشریت و آغاز دورانی از غم و اندوه عمیق برای مسلمانان سراسر جهان بود. ایشان که به عنوان "رحمة للعالمین" شناخته میشوند، با رسالت خویش، بشریت را از ظلمت جهل به سوی نور هدایت رهنمون ساختند و جامعه ای بر پایه عدالت و ایمان بنا نهادند.

این واقعه عظیم، که در سن ۶۳ سالگی ایشان رخ داد، آغازگر مرحله ای جدید در تاریخ اسلام شد. پیامبر (ص) پس از سالها تلاش بی وقفه در ابلاغ رسالت الهی، تربیت پیروان و بنای جامعه اسالمی، دعوت حق را لبیک گفتند. فقدان ایشان، خلا بزرگی در میان امت به وجود آورد که جبران آن جز با تمسک به سیره و آموزه های گرانقدرشان ممکن نبود. در پی این مصیبت بزرگ، امت اسلامی دچار اندوهی وصف ناپذیر شد.

مسلمانان با قلبی شکسته و چشمانی اشکبار، پیکر مطهر پیامبر (ص) را که مظهر رحمت و رأفت بود، در آغوش گرفتند و مصیبت رحلت ایشان را درک کردند. این واقعه، آغازگر دوران امامت و ولایت ائمه اطهار (ع) بود تا راه هدایت امت همچنان استوار بماند.