عزادارانی جارو به دست

در همین روزها، وقتی دیگ‌ها لبریز از عشق می شوند و ظرف های نذری دست به دست می چرخند؛  چشم‌هایی هم هستند که ساکت و بی‌صدا عزاداری می‌کنند؛  چشم‌هایی پشت یک جارو، چشم‌هایی پشت یک لباس نارنجی...
پاکبان‌های شهر…
همان‌ها که در گرمای ظهر تاسوعا و عاشورا و خنکای شب شام غریبان ، بی‌هیاهو رد می‌شوند و زمین را از ظرف‌های پلاستیکی و باقی‌مانده‌ی نذری‌ها پاک می‌کنند.
آن‌ها هم عزادارند. شاید دلشان بخواهد کنار یک هیئت بنشینند و صدای طبل و زنجیر را گوش دهند، اما سهمشان شده جمع‌کردن لیوان‌های نیمه‌پر، کیسه‌های پاره و کف‌پوشی که از نذری لک شده…

حرمت محرم، تنها در زنجیر زدن و علم بلندکردن نیست. حرمت محرم یعنی وقتی نذری می‌گیریم، ظرف خالی‌اش را داخل سطل زباله بیندازیم. یعنی کمک کنیم که پاکبانان شهر، کمتر خم شوند و کمتر دست‌های خسته‌شان را خاکی کنند.
آن‌ها هم حق دارند عزاداری کنند… اما سهم‌شان از این شور و عشق، فقط جمع‌کردن باقی‌مانده‌ها شده است.
این محرم، بیایید با عشق زمین را تمیزتر نگه داریم. بیایید طوری عزاداری کنیم که شرمنده‌ی زحمات پاکبانان نباشیم.
ظرف‌ها و لیوان‌ها را داخل سطل‌های زباله بیندازیم، کوچه‌ها را لبریز از عشق و احترام کنیم و یادمان باشد:
عزاداریِ بی‌نظم، دل حسین(ع) را شاد نمی‌کند…

 حرمت عاشورا را، با حرمت به زحمات دیگران کامل کنیم.