ایرانمون؛ وقتی روایت به مدرسه برمیگردد
ایرانمون فضایی است که روایت هویت را به مدرسه و به خود دانشآموزان بازمیگرداند. در این بستر، نوجوانان بهجای مصرفکننده محتوا، به راوی تجربههای زیسته خود از مفاهیم ملی، فرهنگی و اجتماعی تبدیل میشوند. ایرانمون با تکیه بر روایتهای متنوع دانشآموزی، امکان تحلیل، گفتوگو و بازسازی نسبت نسل نوجوان با تاریخ و هویت را فراهم میکند و مدرسه را از محل انتقال صرف محتوا به بستر شکلگیری معنا ارتقا میدهد. مهمترین دستاورد ایرانمون، اعتماد به دانشآموز بهعنوان راوی معتبر و تقویت مهارت روایتگری و مسئولیتپذیری رسانهای اوست.
علی جواهری-روزنامه نگار: مدتهاست درباره «هویت»، «نسل نوجوان» و «لزوم شنیدن صدای دانشآموزان» صحبت میکنیم، اما کمتر فضایی فراهم شده که این صدا واقعاً از دل تجربه زیسته آنها شنیده شود. «ایرانمون» دقیقاً در همین نقطه معنا پیدا میکند؛ جایی که روایت، از کلاس درس و حیاط مدرسه آغاز میشود، نه از پشت میزهای رسمی.
ایرانمون به دانشآموزان این امکان را میدهد که به جای تکرار روایتهای آماده، خودشان راوی باشند؛ راوی مواجههشان با مفاهیمی مثل وطن، مقاومت، جنگ، ایثار و هویت. مواجههای که نه انتزاعی است و نه تحمیلی، بلکه برآمده از دیدن، شنیدن، لمس کردن و فکر کردن است. نوجوان امروز، بیش از آنکه مخاطب محتوا باشد، نیاز دارد تولیدکننده معنا باشد و ایرانمون این نقش را به رسمیت میشناسد.
نمایشگاهها و بستههای محتوایی ایرانمون، صرفاً مجموعهای از آثار نیستند؛ آنها محرک گفتوگو و تفکرند. وقتی دانشآموز پس از دیدن «سیلی سخت» یا «روایت فتح» دست به قلم میشود، عکس میگیرد، گزارش مینویسد یا یک روزنامهدیواری طراحی میکند، در واقع در حال بازسازی نسبت خود با تاریخ و هویت ملی است. این بازسازی، مهمترین نقطه تربیتی ماجراست.
اهمیت ایرانمون در این است که روایت را از حالت تکصدایی خارج میکند. هر دانشآموز با پیشزمینه، احساس و تجربه متفاوت وارد این فضا میشود و همین تنوع روایتهاست که تصویر واقعیتری از نسل نوجوان امروز ارائه میدهد. نسلی که پرسش دارد، تحلیل میکند و میخواهد دیده و شنیده شود، نه فقط هدایت.
در این میان، نقش مدرسه از محل انتقال محتوا به بستر شکلگیری معنا تغییر میکند. مربیان پرورشی و تشکلهای دانشآموزی، تسهیلگر این فرآیندند؛ نه راویان اصلی. روایت اصلی از آنِ دانشآموز است؛ روایتی که اگر جدی گرفته شود، میتواند پیوندی عمیقتر میان آموزش، فرهنگ و رسانه ایجاد کند.
ایرانمون را میتوان تمرینی برای مسئولیتپذیری رسانهای نوجوانان دانست؛ تمرینی برای اینکه یاد بگیرند چگونه واقعیتهای اجتماعی و ملی را ببینند، تحلیل کنند و روایت خود را با زبان رسانه بیان کنند. شاید مهمترین دستاورد ایرانمون همین باشد: اعتماد به نوجوان بهعنوان یک «راوی معتبر».
در زمانهای که شکاف نسلی بیش از همیشه احساس میشود، ایرانمون تلاشی است برای پر کردن این فاصله؛ نه با شعار، بلکه با روایت. روایتی که از مدرسه شروع میشود و میتواند به فهم مشترکتری از ایران امروز برسد.
ارسال دیدگاه