جامعهشناس و استاد دانشگاه:
کسبوکارها بر کیفیت زندگی و پیوندهای خانوادگی تأثیر مستقیم دارند
کرج (پانا) - جامعهشناس و استاد دانشگاه گفت: جایگاه کسبوکارها در زندگی امروزه از یک انتخاب ساده شغلی فراتر رفته و به عاملی تعیینکننده در کیفیت روابط انسانی، سلامت روانی افراد و استحکام بنیان خانواده تبدیل شده است.
محمد رضایی در خصوص تاثیر جایگاه کسبوکار بر کیفیت زندگی در گفتوگو با پانا عنوان کرد: «امروزه دیگر نمیتوان نقش کسبوکارها را صرفاً به عنوان یک منبع درآمد نگاه کرد.آنها به کانونی تبدیل شدهاند که بخش عمدهای از وقت، انرژی و هویت اجتماعی افراد را شکل میدهند و طبیعتاً این امر، تأثیری عمیق بر تمامی زوایای زندگی میگذارد.»
وی با اشاره به یک محیط کاری سالم و پویا، که میتواند مهارتهای ارتباطی، تعامل سازنده و احساس مسئولیتپذیری افراد را تقویت کند افزود: «در کسب این مهارتها رفتار فرد در خانه ناخودآگاه در تعامل با همسر، فرزندان و سایر اعضای خانواده نیز جاری میشود که به بهبود کیفیت این روابط منجر میگردد.»
رضایی با بیان اینکه بین رضایت شغلی و رضایت از زندگی ارتباط مستقیمی وجود دارد، اظهار کرد: «انسانی که در محیط کار خود احساس ارزشمندی، امنیت و احترام میکند، اضطراب کمتری را با خود به درون خانواده میآورد. چنین فردی ظرفیت عاطفی بالاتری برای گوش کردن، مشارکت در امور خانه و ایجاد فضایی آرام دارد.»
این استاد دانشگاه در ادامه به یکی از چالشهای اصلی اشاره نمود و تأکید کرد : «کلید موفقیت در این است که بدانیم کسبوکار بخشی از زندگی است، نه تمام آن. هنگامی که مرزهای این دو حوزه کاملاً محو شود و کار، تمام ساعات بیداری فرد را اشغال کند، حتی اگر از نظر مالی موفق باشد، به تدریج بنیانهای ارتباطی را ضعیف میکند.»
رضایی با اشاره به ظهور نسل جدیدی از کارآفرینان که به مسئله تعادل کار و زندگی توجه ویژهای دارند، خاطر نشان کرد: «خوشبختانه شاهد تحولی در نگرش هستیم. بسیاری از صاحبان کسبوکارهای نوپا و حتی شرکتهای قدیمیتر یا با سابقه بیشتر، به اهمیت انعطافپذیری کاری، مرخصیهای مشوق حمایت از خانواده و ایجاد محیطی حمایتگر پی بردهاند. این تغییر نگاه، یک سرمایهگذاری بلندمدت بر روی نیروی انسانی متعهد و خلاق است.»
وی تصریح کرد: «خانوادههای امروزی نیز میتوانند با درک صحیح از اقتضائات دنیای کار، به عنوان حامیان اصلی فرد عمل کنند. گفتوگوی صمیمانه درباره چالشها و انتظارات، برنامهریزی مشترک برای اوقات فراغت و قدردانی از زحمات یکدیگر، میتواند فضایی ایجاد کند که فشارهای کاری در آن به جای تفرقه، به عاملی برای همدلی بیشتر تبدیل شود.»
رضایی در پایان با بیان نکتهای امیدبخش ابراز کرد: «تجربه نشان داده جامعهای که در آن کسبوکارها رونق دارند و به سلامت روانی و رفاه کارکنان و صاحبانشان توجه میشود، در مجموع از خانوادههای باثباتتر و روابط اجتماعی مستحکمتری نیز برخوردار است. آینده به جوامعی تعلق دارد که بتوانند بین پیشرفت اقتصادی و سلامت ارتباطی انسانها پیوندی ناگسستنی ایجاد کنند.»
ارسال دیدگاه