مهارت گفت‌وگو باید از کلاس درس تمرین شود

مدرسه، خانه‌ دوم دانش‌آموزان است؛ جایی که قرار است علاوه‌بر آموزش، مهارت‌های ارتباطی،گفت‌وگو و همدلی نیز آموزش داده شود اما واقعیت این است که در بسیاری از مدارس،این فضا هنوز آن‌طور که باید شکل نگرفته است.

دفعات متعددی دانش‌آموزان این حس را پیدا می‌کنند که فاصله‌ای نانوشته میان آن‌ها و معلمان وجود دارد؛ فاصله‌ای که نه از بی‌احترامی، بلکه از کمبود گفت‌وگو و درک متقابل ناشی می‌شود.

در کلاس‌هایی که ارتباط دوسویه وجود دارد، یادگیری شیرین‌تر می‌شود.وقتی معلم نظر دانش‌آموز را می‌پرسد یا به دغدغه‌هایش گوش می‌دهد،اعتماد شکل می‌گیرد و انگیزه‌ یادگیری چند برابر می‌شود.اما در بسیاری از مواقع، حجم بالای درس، فشار زمان و روش‌های سنتی تدریس،اجازه نمی‌دهد چنین گفت‌وگویی شکل بگیرد.

از سوی دیگر،دانش‌آموزان نیز گاهی از بیان دیدگاه‌ها و احساسات خود خودداری می‌کنند؛شاید از ترس قضاوت یا بی‌توجهی و این سکوتِ دوطرفه، کم‌کم تبدیل به عادت می‌شود و مدرسه را از شور زندگی خالی می‌کند.

کارشناسان تعلیم و تربیت معتقدند که ایجاد فضای گفت‌وگو در مدارس نه تنها کیفیت آموزش را بالا می‌برد،بلکه به رشد عاطفی و اجتماعی دانش‌آموزان نیز کمک می‌کند.وقتی همدلی در محیط مدرسه نهادینه شود،تعارض‌ها کمتر و احترام متقابل بیشتر می‌شود.

بنابراین گفت‌وگو، مهارتی است که باید از همان کلاس درس تمرین شود؛از پرسیدن یک سؤال ساده گرفته تا گوش دادن صبورانه به پاسخ دیگران و اگر معلمان و دانش‌آموزان هر دو به سهم خود برای گفت‌وگو تلاش کنند،مدرسه می‌تواند دوباره به جایی برای فهمیدن، دوست داشتن و رشد کردن تبدیل شود.