زخم‌های تاریخ در آتش‌سوزی مسجد جامع کرمان

 آتش‌سوزی مسجد جامع کرمان در ۲۴ مهر ۱۳۵۷، یک فاجعه تلخ و نمادین در تاریخ ایران است که نمایانگر سرکوب‌های رژیم پهلوی و نارضایتی‌های عمومی مردم از آن دوران می‌باشد.

 در تاریخ ۲۴ مهر۱۳۵۷، ساعات پرتنش و ناآرامی در شهر کرمان اتفاق افتاد که تا به امروز در یادها باقی مانده است.مردم کرمان با هدف ابراز اعتراض به ظلم و فساد رژیم پهلوی به خیابان‌ها آمدند تا صدای نارضایتی خود را به گوش جهانیان برسانند. 

تجمعات خیابانی به طور مسالمت‌آمیز آغاز شد،اما به زودی به دلیل واکنش‌های سرکوبگرانه نیروهای امنیتی،اوضاع به شدت متشنج گردید.نیروهای رژیم با تیراندازی و استفاده از ادوات سرکوب،به تجمع‌کنندگان حمله کردند و این حملات به ریاکاری‌های بیشتری منجر شد.

در میانه این خشونت،مسجد جامع کرمان که نماد هویت دینی و فرهنگی مردم بود،به آتش کشیده شد.این حادثه نه‌تنها نشان‌دهنده قساوت رژیم بود،بلکه نارسایی‌های سیاسی و اجتماعی موجود را نیز به نمایش گذاشت. 

آتش‌سوزی مسجد جامع، که یادآور خاطرات تلخ و دردناک مردم بود،به یک کانون نقطه عطف برای حرکت‌های انقلابی تبدیل شد.مردم پس از این واقعه به جنبش‌های اعتراض‌آمیز و انقلابی پیوستند و این حادثه به عنوان یک نماد از مبارزات علیه ظلم و ستم به یاد ماند.