امام کاظم(ع) در مقابل ظالمان ایستادند و با شهامت از حق دفاع کردند

امام موسی کاظم(ع) ملقب به باب الحوائج، هفتمین امام شیعیان دوزاده‌امامی است. ایشان در سال ۱۲۸ق، همزمان با شروع قیام ابومسلم خراسانی علیه امویان به‌دنیا آمد و در سال ۱۴۸ق پس از شهادت پدرش امام صادق(ع) به امامت رسید. دوران ۳۵ ساله امامت آن امام با خلافت منصور، هادی، مهدی و هارون عباسی همزمان بود. ایشان چندین بار توسط مهدی و هارون عباسی زندانی شد و در ۱۸۳ ق در زندان به شهادت رسید.

از شاگردان امام موسی کاظم(ع) به یونس بن‌عبدالرحمن، محمدبن‌ابی‌عمیر، محمدبن‌مفضل‌بن‌عمر، محمدبن‌علی‌بن نعمان، حسن‌بن محبوب، ابوعبدالله بن‌یحیی کاهلی اسدی می‌توان اشاره کرد.

ایشان با روش‌های مختلفی از جمله مبارزه سیاسی، اقتصادی و فرهنگی با حکومت‌های وقت به‌ویژه حکومت هارون‌الرشید، مقابله می‌کردند. امام کاظم(ع) در برابر فشارها و سختی‌ها همواره استوار و ثابت‌قدم بودند.

مقاومت امام کاظم(ع) نقش مهمی در شکل‌گیری نهضت‌های شیعی در دوران بعدی داشت. ایشان با تبیین جایگاه امامت و مبارزه با ستم، زمینه را برای قیام‌های شیعی فراهم کردند و به عنوان یک الگو در میان شیعیان مطرح بودند.

امام کاظم(ع) در مبارزه سیاسی با روشنگری در مورد جایگاه امامت و تبیین حقانیت اهل بیت(ع)، مشروعیت حکومت وقت را زیر سوال می‌بردند و به طور غیرمستقیم با آن مبارزه می‌کردند.

 امام با جمع‌آوری خمس و زکات و توزیع آن بین نیازمندان به تقویت بنیه مالی شیعیان کمک می‌کردند و از وابستگی آن‌ها به حکومت می‌کاستند و به این شکل به صورت اقتصادی مبارزه می‌کردند.

از دیگر شیوه‌های مبارزه امام، مبارزه فرهنگی بود. مبارزه فرهنگی تاثیر بسیار بالایی در جنگ دارد. امام کاظم (ع) با تربیت شاگردان و گسترش فرهنگ اسلامی، به مقابله با افکار و عقاید انحرافی حکومت می‌پرداختند و به ترویج دستورهای اسلام تلاش می‌کردند.

امام کاظم (ع) با وجود زندانی شدن‌های مکرر و شکنجه‌های فراوان، هرگز از اصول و عقاید خود دست برنداشتند و با صبر و استقامت، الگویی برای شیعیان شدند. امام در مقابل ظالمان هیچگاه ترس و واهمه‌ای به خود راه ندادند و با شهامت از حق دفاع می‌کردند.

امام کاظم (ع) همواره در تمام مراحل زندگی، به خداوند متعال توکل می‌کردند و این توکل، پشتوانه‌ای قوی برای ایشان بود.

مقاومت امام کاظم (ع) نقش مهمی در شکل‌گیری نهضت‌های شیعی در دوران بعدی داشت. ایشان با تبیین جایگاه امامت و مبارزه با ستم، زمینه را برای قیام‌های شیعی فراهم کردند و به عنوان یک الگو، در میان شیعیان مطرح بودند.