وارث شمشیر و قلم

ایران! تویی که نامت لرزه بر اندام اهریمن می‌اندازد. از تبار کوروش و کاوه، رستم دستان و آرش کمانگیر، ایستاده‌ایم چون کوه دماوند، استوار و سرسخت. تاریخ گواه است که این خاک، بارها پاره‌پاره شد، اما هر بار از خاکستر خود، ققنوس‌وار برخاست و با شمشیر عدل و قلم دانش، جهان را در حیرت فرو برد.

دشمنان ! به خود آیید و این دیار را بشناسید. این، مهد شیرانی است که در رگ‌هایشان خون سیاوش می‌جوشد، و در دستانشان ذوالفقار علی (ع) می‌درخشد. از خون شهیدانمان، لاله‌های سرخی روییده که هرگز پژمرده نخواهند شد. این سرزمین، با نام حسین (ع) و با ندای “هیهات منا الذله” سرافراز مانده است.

و ای غاصبان صهیون! شما که بر ویرانه‌های خانه‌های مردم مظلوم فلسطین، قصرهای پوشالی ساخته‌اید، بدانید که این رژیم پلید، پایدار نخواهد ماند. خون کودکان و زنان بی‌گناه غزه، دامن‌گیر شما خواهد شد. ما وارثان خون شهید سلیمانی هستیم و انتقام آن سردار بزرگ را از شما خواهیم گرفت. گمان نکنید که در پناه حمایت‌های پوشالی کدخدا، جان سالم به در می‌برید. این خاک، جایگاهی برای ظلم و ستم ندارد. وعده الهی نزدیک است و روز موعود فرارسیده است.

ما، فرزندان انقلاب، با دست‌های خالی و ایمان راسخ، خواب را از چشمان شما ربوده‌ایم. موشک‌های ما، پیام‌آور صلح و عدالتند برای مظلومان، و کابوس مرگ برای ظالمان. ما نه اهل تجاوزیم و نه اهل ظلم، اما در دفاع از حق و مظلوم، ذره‌ای تردید نمی‌کنیم. این نبرد، نبرد حق و باطل است و پیروزی از آن ماست.

زنده باد ایران! پاینده باد اسلام! مرگ بر استکبار! مرگ بر اسرائیل!