یک روانشناس در گفت‌وگو با پانا مطرح کرد؛
نحوه کنترل اضطراب جدایی دانش‌آموزان از سوی خانواده‌ها و مربیان
تهران (پانا) - یک روانشناس کودک و نوجوان گفت: اضطراب جدایی در واقع به دلیل اینکه کودکان هنوز به رشد طبیعی و کامل مغز نرسیده و وابستگی به والدین دارند، اتفاق می‌افتد زیرا بچه‌ها در ۶ تا ۷ سالگی هنوز به آن آرامش لازم درونی نرسیده‌اند و برای احساس امنیت به حضور والدین نیاز دارند.
داود فتحی در پاسخ به این سوال که با توجه به اینکه در آستانه سال تحصیلی جدید هستیم، والدین چگونه اضطراب جدایی فرزندان خود را کنترل کنند، بیان کرد: «در ابتدا باید ببینیم اضطراب جدایی چیست و چرا به وجود می‌آید. اضطراب جدایی در واقع به دلیل اینکه کودکان در آن سن هنوز به رشد طبیعی و کامل مغز نرسیده و وابستگی به والدین دارند، اتفاق می‌افتد زیرا بچه‌ها در ۶ تا ۷ سالگی هنوز به آن آرامش لازم درونی نرسیده‌اند و برای احساس امنیت به حضور والدین نیاز دارند.»
وی افزود: «دومین مورد تغییر بزرگ محیطی است. کودک از یک محیط امن و خانگی به محیطی بزرگ و شلوغ منتقل می‌شود که این تغییر خود عامل به وجود آمدن اضطراب جدایی است. مورد بعد تجربه‌های تلخ کودک از جدایی است به طور مثال مادر کودک را در شرایطی بدون مراقبت لازم از خود جدا و کودک تجربه تلخی از جدایی دارد.»
فتحی ادامه داد: الگوگیری از والدین مضطرب و یا بیش از حد حمایتگر عامل دیگری است که باعث به وجود آمدن اضطراب جدایی می‌شود. والدین بیش از اندازه حمایتگر این پیام را به کودکان می‌دهند که دنیا بدون والدین جای خطرناکی است. همچنین تجارب منفی و ترسناک گذشته مانند گم‌شدن در یک مرکز خرید می‌تواند باعث اضطراب جدایی در سنین بالاتر باشد. ویژگی‌های خلقی کودک نیز بی‌تاثیر نیست بعضی از کودکان به طور ذاتی بیشتر چسبمده هستند این دسته از کودکان بیشتر دچار اضطراب جدایی می‌شوند.
این روانشناس گفت: مورد دیگر دلبستگی ناایمن است یعنی رابطه کودک با والدین در سال‌های اولیه زندگی ناایمن و پر از بی‌ثباتی و استرس بوده است. رویدادهای استرس‌زا مانند تولد خواهر یا برادر جدید، مهاجرت و طلاق والدین اضطراب جدایی را تشدید می‌کند. در این مواقع نباید از کودک انتظارات بیش از حد داشت. بعضی از والدین یا معلمان از کودک انتظار دارند در همان ابتدا اضطراب را کنار بگذارد و مستقلانه عمل کند.
وی درباه نقش والدین در کاهش این اضطراب، گفت: خانواده‌ها باید برای کودک آمادگی تدریجی ایجاد کنند. به طور مثال قبل از مدرسه چند بار کودک را به مدرسه ببرند و او را با محیط آشنا کنند. مورد بعد جدایی‌های کوتاه است جدایی کوتاه در محیط امن تمرین خوبی برای کودکان است. والدین توجه کنند خدافظی از کودک بعد از بردن آن‌ها مدرسه نباید طولانی باشد زیرا خداحافظی طولانی این پیام را به کودکان می‌دهد که در محیط ناامنی قرار دارند بلکه یک خداحافظی کوتاه با لبخند کفایت می‌کند. والدین یک وسیله کوچک مانند یک عروسک یا یک قطعه عکس همراه کودک به مدرسه بفرستند تا کودک آن حس امنیت لازم را داشته باشد. والدین در هنگام خداحافظی حتما به کودک یادآوری کنند که چند ساعت بعد به دنبال او می روند.
فتحی درباره نقش مربیان در کاهش اپطراب جدایی، بیان کرد: استفبال گرم مربیان در ابتدای ورود بسیار تاثرگذار است. معلمان باید در هنگام ورود کودک به مدرسه با روی گشاده او را تحسین کنند. به شدت از مقایسه آن‌ها با یکدیگر پرهیز کنند. همچنین داشتن خواب منظم صبحانه مناسب آمادگی پذیرش را در کودک بالا می‌برد معلمان می‌توانند این موارد به به والدین یادآنوری کنند.
این روانشناس ادامه داد: «معلمان اجازه دهند اگر کودک به وسیله‌ای وابستگی دارد آن را در کنار خود در کلاس درس داشته باشد. فعالیت‌هایی مانند بازی،قصه‌گویی و فعالیت‌های سرگرم‌‌کننده، آموزش‌های هیجانی، کمک به بچه‌ها برای بیان احساسات از موارد کمک‌کننده در زمینه رفع اضطراب است. به‌طور معمول اضطراب جدایی بین دو تا سه هفته برطرف می‌شود اما اگر کودکی بیشتر از این زمان درگیر اضطراب بود تا علائمی مانند بی‌خوابی، سردرد شدید یا گریه در برای رفتن به مدرسه را داشت باید به روانشناس مراجعه کند.
ارسال دیدگاه