فرزندانم آرزوی شهادت داشتند

در دیدار  با خانواده والامقام شهیدان شبرو در شهرک آناخاتون، مادر این دو شهید با آرامشی عجیب و چشمانی پر از خاطره، از روزهای سخت جنگ و لحظه‌های پر التهابِ از دست دادن فرزندانش گفت.

مادر شهید در گفت‌و‌گو با خبرنگار پانا گفت: «ما در آناخاتون زندگی می‌کردیم. خدا دو پسر به من داد که هر دو شهید شدند. جمشید و محرم. جمشید سال ۱۳۶۶ شهید شد. روزی که صدام بمب‌ها را زد، جمشید در حال چوپانی بود. همان نزدیکیِ مدرسه‌ای که امروز به نام خودش، مدرسه شهید شبرو شناخته می‌شود، زیر خاک و آوار ماند و به شهادت رسید.»

او ادامه می‌دهد: «جمشید پسر زحمت‌کشی بود. نقاش ماشین بود و در دوره سربازی، تکاور. همیشه می‌گفت آرزویم شهادت است. انگار می‌دانست راهش چیست.»

مادر سپس از محرم، کوچک‌ترین فرزندش، می‌گوید؛ پسری که تنها ۹ سال داشت و می‌گوید: «وقتی صدام بمب‌ها را زد، محرم از ترس همان‌جا جان داد. بچه بود،  فقط یک عکس از او برایمان مانده. او هم مثل جمشید دلش پاک بود، هر دو در دلشان عشق امام‌ها و شهادت بود.»

و سخنانش را با جمله‌ای محکم و روشن به پایان می‌رساند: «من این فرزندانم را در راه خدا و در راه امام‌ها و شیعه‌ها دادم. افتخار می‌کنم که مادر دو شهیدم.»