آموزگار کلاس دوم دبستان بیگلو در گفتوگو با پانا:
نقشآفرینی دانشآموزان، یادگیری را زنده میکند
هوراند (پانا) - آموزگار خلاق پایه دوم در مدرسه رحیمبیگلو، از تجربههایی میگوید که با تبدیل درس به نمایشهای کوتاه و نقشآفرینیهای ساده، کلاسش را به فضایی پرجنبوجوش، لذتبخش و لبریز از مشارکت تبدیل کرده است.جایی که دانشآموزان با ایفای نقش، مفاهیم را لمس میکنند، تجربه میآموزند و یادگیری را زندگی میکنند.
در سالهای اخیر، توجه به روشهای خلاقانه تدریس بیش از گذشته مورد توجه قرار گرفته و بسیاری از آموزگاران تلاش میکنند با شیوههایی نو، یادگیری را برای دانشآموزان دلنشینتر و مؤثرتر کنند. در میان این روشها، «ایفای نقش» توانسته جایگاه ویژهای در کلاسهای ابتدایی پیدا کند. روشی که با ایجاد فضایی شاد و مشارکتی، درس را از حالت سنتی خارج کرده و آن را به تجربهای ملموس تبدیل میکند. در همین راستا، گفتوگویی داشتیم با فاطمه علیزاده، آموزگار پایه دوم مدرسه رحیمبیگلو تا از تجربههای او در اجرای نمایشهای آموزشی بشنویم.
آموزگار پایه دوم در گفتوگو با خبرنگار پانا تجربه خود را از اجرای درس به شیوه نمایشی روشی مؤثر و جذاب برای یادگیری دانشآموزان توصیف میکند.
او میگوید: «روش ایفای نقش، بدون آنکه نیاز به داشتن مهارت بازیگری باشد، فرصتی فراهم میکند تا دانشآموزان بخشهایی از درس را در قالب نقشهای ساده اما معنادار بازآفرینی کنند.»
به گفته او، این شیوه تدریس باعث میشود مفاهیم در ذهن دانشآموزان ملموستر و قابلدرکتر شود، چرا که آنان موضوعات درسی را نه فقط میشنوند، بلکه در یک موقعیت شبیهسازیشده تجربه میکنند.
علیزاده اشاره میکند: «زمانی که دانشآموزان وارد نقش میشوند، مشارکت بیشتری نشان میدهند و حتی کودکانی که معمولاً در کلاس کمتر فعال هستند نیز علاقهمند میشوند تا بخشی از نمایش باشند.»
او این اتفاق را حاصل فضای شاد، آزاد و سراسر همکاری میداند که اجرای نمایشی درس ایجاد میکند و میگوید: «پس از اجرای نمایش، بچهها فرصتی پیدا میکنند تا درباره آنچه دیدهاند گفتوگو کنند، ایرادها و نکات مثبت را بیان کنند و حتی پیشنهادهایی برای اجرای بهتر ارائه دهند.»
علیزاده این بخش را از ارزشمندترین لحظات کلاس میداند و ادامه میدهد: «این روش باعث پرورش تفکر انتقادی، مهارت بیان نظر و احترام به دیدگاه دیگران میشود.»
به باور این آموزگار، روش ایفای نقش تنها یک فعالیت سرگرمکننده نیست، بلکه پلی است میان آموختههای کتاب و واقعیتهای زندگی.
او توضیح میدهد: «وقتی موقعیتهای واقعی در قالب نمایش در کلاس اجرا میشود، دانشآموزان مهارتهایی مانند تعامل اجتماعی، بیان احساسات، تصمیمگیری و حل مسئله را بهصورت عملی تمرین میکنند. همین تجربههای ساده اما عمیق است که به گفته او یادگیری را ماندگارتر و کاربردیتر میکند.»
علیزاده در پایان تأکید میکند: «اجرای درس بهصورت نمایشی باعث میشود کلاس درس برای دانشآموزان به محیطی پویا، لذتبخش و پر از یادگیری تبدیل شود. محیطی که در آن هر کودک فرصتی برای دیدهشدن، مشارکت و تجربه دارد.»
ارسال دیدگاه