درطول این سال‌ها سینمای ایران تنها به مرکز و مسائل ریز و درشت آن خلاصه شده است. همهِ سینمای ایران وقفِ پایتخت شده و دیگرِ نگاه‌ها، سلیقه‌ها و موضوعات یکسره به حاشیه رفته‌اند. حتی بضاعت نیروها و استعدادهای برجسته شهرستانی هم صرف تعمیق این نگاه یعنی مرکز نشینی شده‌اند. بگذریم از اینکه بسیاری از نیروهای شهرستان از معادلات فرایند تولید فیلم عملا کنار گذاشته شده‌اند و تقریبا جایگاهی ندارند.
