شیرینی‌های سنتی قزوین لذت‌بخش محفل نوروزی

با شروع اسفند ماه و نزدیک شدن به ایام نوروز با گذر از قزوین بوی شیرینی به مشام می‌رسد و مردم شهر قزوین این دیار مینودری برای پذیرایی از میهمانان خود در نوروز شروع به پخت شیرینی می‌کنند. ترکیب دلپذیر موادی همچون قند، بادام، پسته، عسل، گردو، نارگیل، فندق، روغن، هل، زعفران و گلاب فرآورده‌هایی را می‌آفریند که زینت بخش اعیاد و آیین‌های سنتی خانواده‌های قزوینی است.

در گذشته یکی از خصوصیات مردم قزوین این بود که کار‌ها را انفرادی انجام نمی‌دادند و همه باهم به‌صورت اشتراکی کار‌هایی مانند پخت شیرینی را انجام می‌دادند و هر کس مواد اولیه‌ای می‌آورد و درنهایت شیرینی پخته‌شده تقسیم می‌شد. زمانی که فر‌های امروزی وجود نداشت بانوان قزوین شیرینی را روی «علاءالدین» طبخ می‌کردند و بعد‌ها با آمدن «آپو» شیرینی را در آن می‌پختند وقتی که خانم‌ها نان قندی را داخل آپو می‌گذاشتند تا آماده شود اعتقاد داشتند اگر نخندند شیرینی ترک نمی‌خورد و تُرد نمی‌شود.

هنر شیرینی‌پزی اعتباری دیرینه در میان بانوان قزوینی دارد و کمتر خانواده قزوینی را می‌توان دید که در طول سال به پخت شیرینی نپردازد، دختران جوان و نوعروسان می‌کوشند تا از مادر و مادربزرگ طرز تهیه خمیر، قالب زدن و پختن انوع شیرینی‌ها را بیاموزند البته تهیه خمیر، آماده کردن آن، افزودن مغز پسته، بادام و خلال‌های دیگر و به ویژه تهیه قالب‌های گوناگون، نحوه پختن، زمان آن و آراستن روی شیرینی‌ها هر یک نیاز به مهارتی دارد؛ از این رو ایام نوروز بهترین زمان برای به نمایش گذاشتن این هنر است.

برخی شیرینی‌های قزوین باقلوای لوزینه، باقلوای پیچ، نان برنجی نان، برنجی زعفرانی، نان برنجی کاکائویی، نان نخودی، نازک پسته‌ای، نازک بادامی، نازک گردویی، لب پیچ، نان قندی، نان چایی، نان چرخی، نان بادامی، نان گردویی، کلوچه، اتابکی، ولیعهدی، پادرازی، توت زعفرانی، توت پسته‌ای، توت بادامی، نان نارگیلی، حاج کریمی، بهشتی و سپهسالار نام دارد.