بیخوابی و کم خوابی یکی از مشکلات شایع در دوران سالمندی

به گزارش خبرگزاری پانا، فریبرز رضایی طلب با اشاره به اینکه در همه سنین یک خواب شبانه خوب تاثیر مهمی در کیفیت عملکرد روزانه دارد، اظهار داشت :‌همانند بسیاری از عملکرد های بدن انسان ، کیفیت خواب نیز با افزایش سن افت میکند، یک فرد جوان معمولا 7 تا 7.5 ساعت در شبانه روز می خوابد، این میزان در افراد مسن به 6 تا 6.5 ساعت افت میکندضمن اینکه کیفیت خواب نیز در سن بالا کاهش می یابد، به طوری که خواب شبانه تکه تکه میشود و مکررا در طول شب فرد ممکن است بیداری های کوتاه مدت داشته باشد.

عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد با بیان اینکه شکایت از بی خوابی در سنین بالا شایعتر است خاطر نشان کرد :‌ از طرفی بیماری هایی مثل بزرگی پروستات، دیابت، دردهای مناطق مختلف بدن، مشکلات قلبی، پارکینسون و آلزایمر در سنین بالا شایعتر هستند و میتوانند بیمار را در طول شب مکررا بیدار کند.

رضایی طلب افزود: ‌نتیجه کم خوابی سالمندان در طول شب، موجب می شود که فرد مسن احتمال بیشتری دارد که در طول روز چرت بزند. این حالت حتی در موقعیت هایی که خود فرد آگاه نیست می تواند اتفاق بیفتد. یکی از عوارض چرت های ناخودآگاه روزانه، افزایش ریسک افتادن ها و شکستگی ها است. همچنین اختلالات شناختی و حافظه که به طور معمول در این سنین شایعتر هست را تشدید می کند.

استادیار نورولوژی دانشگاه علوم پزشکی مشهد در خصوص راهکارهای درمانی این دسته از سالمندان اظهار داشت :‌فرد مسنی که دچار مشکل بی خوابی است، باید ابتدا از نظر وجود بیماری ها که هرکدام درمان اختصاصی خود را می طلبندارزیابی شود. همچنین داروها یی که فرد برای بیماری های دیگر استفاده می کند، در سنین بالاتر ممکن است اثرات ناخواسته بیشتری بر روی کیفیت خواب بگذارند. گاهی اوقات تعدیل یا تغییر ساعات مصرف دارو (البته اگر امکان پذیر باشد) کمک کننده است.

عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد تاکید کرد:‌ برای درمان بی خوابی، آموزش بهداشت خواب قدم اول است که شامل رعایت مواردی مثل پرهیز از مصرف چای و قهوه در ساعات بعد از غروب، رفتن به رختخواب هنگام خستگی، مصرف شام سبک و پرهیز از محرک های مغز مثل تماشای فیلم قبل از خواب است.

وی با اشاره به اینکه بسیار مهم است که یک خواب کوتاه روزانه ( مثل قیلوله) برای این افراد برنامه ریزی شود خاطر نشان کرد :‌این افراد باید توجه داشته باشند اگر در طول روز خواب کوتاه نداشته باشند، مغز خودش به طور ناخودآگاه این کار را می کند، ولی در شرایطی که ممکن است ناخواسته و لذا خطرناک باشد. در سنین بالا مصرف داروهای خواب آور، عوارض بیشتری مثل خواب آلودگی و کاهش قوای فکری در طول روز برجا می گذارد. هرچند اگر تکنیک های فوق و رفتار درمانی موثر نباشد، می توانند با احتیاط استفاده شوند.