شکوه حضور؛ پیشکش کودکان غزه

اکنون که می‌بینم شما فرشتگان را بی‌گناه به شهادت می‌رسانند، دلم مانند آتش می‌سوزد و خاموشی ندارد و همانند باران می‌بارد و تا زمانی که دلم آرام گیرد، وقتی صورت همچون یاقوت سرخ شما را می‌بینم، دلم یکباره به درد می‌آید که یک کودک چطور می‌تواند غم دوری مادر و پدر را تحمل کند؟ چطور می‌تواند بدون آب و غذا زنده بماند؟ چطور می‌تواند در جایی که نه خانه‌ای مانده و نه پناهی که آسمان همچون خورشیدی همیشه روشن است، زیرا بمباران تمامی ندارد، بخوابد؟ چطور می‌تواند درد را تحمل کند؟ مگر یک کودک چقدر توان دارد؟ مگر یک کودک با سنگ و آهن و خاک بازی می‌کند یا اسباب‌بازی؟ چطور می‌شود یک کودک به جای شادی، خون گریه کند؟

آرام بخواب کودک غزه! و این را بدان من همیشه همانند خواهری برای شما عزیزان اشک خواهم ریخت. زیرا قلبم به درد می‌آید و این را بدان انتقام سختی از اسرائیل خواهیم گرفت...

آرام بخواب که امروز خیل خروشان مردم مسلمان و آزادی‌خواه جهان از همه مال و وجود خود برای آزادی تو مایه گذاشتند و شکوه حضور مثال‌زدنی در راهپیمایی روز قدس را به تو پیشکش کردند.

لالایی ای کودک غزه، لالالالا لالالالا لالایی

* دانش‌آموزخبرنگار