با برخی از دوستان که گفت‌وگو می‌کنیم، همواره بر یک تمایز مهم میان روحانیون و روشنفکران تاکید می‌کنم که روحانیون برحسب سنت حوزوی و آموزه‌های خود، حتی اگر مخالف جدی با یکدیگر هم باشند در ادبیات و نحوه مواجهه قواعد و ضوابطی را رعایت می‌کنند که روشنفکران چنین نمی‌کنند یا کمتر رعایت می‌کنند.
