صبر بیشتری باید

به‌عنوان مثال در حال‌حاضر حدود 70 درصد از قطعات اتوبوس‌های تولیدی داخلی از خارج از کشور تامین می‌شوند. قطعاتی مانند موتور و گیربکس. در داخل تنها اتاق و یک‌سری قطعات دیگر به آنها اضافه می‌شود. در چنین شرایطی حتی با وجودی که مجوز خرید این قطعات یا اتوبوس از خارج هم توسط دولت صادر شده است اما، به سبب تحریم‌ها به‌نظر نمی‌رسد بتوان به سادگی این قطعات را تامین کرد. ضمن اینکه حتی اگر این قطعات همین الان تحویل خودرو‌سازان شود، آنها حداقل یک‌سال بعد می‌توانند اتوبوس‌های سفارشی خود را تحویل دهند. به‌عبارتی با وجود قوانین تسهیل‌کننده جدید و تفاهمنامه‌ها و وعده‌هایی که داده می‌شود، شرایط برای تامین عملی شدن آنها و تامین اتوبوس‌ها و واگن‌های جدید فراهم نیست. در مورد واگن‌های مترو نیز شرایط بهتر از این نیست. از ابتدای عمر شورای پنجم موضوع خرید 630 واگن از چین مطرح بوده و هست و حدود 2 سال قبل مقرر شد تا چنین قراردادی با یک شرکت چینی بسته شود اما اولا عقد قرارداد آن به‌دلیل بروکراسی‌های دست و پاگیر ما، حدود یک ‌سال طول کشید و بعد از آن‌هم تا امروز که بیش از یک ‌سال از عقد قرارداد مزبور می‌گذرد...

هنوز مبلغ پیش‌پرداخت آن به حساب تولید‌کننده واریز نشده است. این در حالی است که حتی اگر امروز پول به‌حساب این شرکت واریز شود، حدود 2 سال بعد واگن‌ها به دست ما می‌رسد! حالا بگذریم از اینکه ممکن است در طول این مسیر باز هم به‌دلیل تحریم‌ها و سایر موانع، باز هم مشکلاتی در سر این راه پیش آید. به‌عبارتی به‌نظر می‌رسد مشکلات ناشی از قوانین و بروکراسی‌های اداری دست و پاگیر ما باعث شده تا هر وقت خواسته‌ایم مشکلی را حل کنیم اینقدر حل آن زمانبر شده که مشکلات دیگری به آن اضافه شده و عملا در بسیاری از موارد، راهکار یاد شده مغفول مانده است در حالی‌که اگر همان زمانی‌که تصمیم گرفته می‌شد تا قرارداد یا کاری انجام شود، سریعا برای عقد قرارداد و اجرایی شدن آن تصمیم اقدام شود با چنین مشکلاتی مواجه نخواهیم شد. به‌همین دلیل معتقدم که اگر بخواهیم واقع‌بین باشیم باید بپذیریم که مشکل حمل و نقل شهرمان به این زودی‌ها حل نخواهد شد و به‌همان نسبت نباید دل به حل مشکل آلودگی هوا نیز بست. چرا که حمل و نقل و آلودگی ناشی از خودروها تنها یکی از ده‌ها فاکتور آلودگی هوای شهرهای بزرگ است و به‌نظر نمی‌رسد بتوان برای حل سایر فاکتورهای آلودگی هوا نیز کار خاصی را انجام داد. به‌عنوان مثال یکی از این فاکتورها، فقر اقتصادی در جامعه است. فقری که باعث می‌شود تا مالکان خودروها عملا نتوانند قدمی برای تعویض خودروها یا موتورهای فرسوده خود بردارند. یا همین فقر و مشکلات اقتصادی باعث شده تا حتی در صورت مرتفع شدن موانع و مشکلات قانونی برای واردات اتوبوس‌های خارجی شرکت‌های اتوبوسرانی نتوانند اتوبوس‌های خارجی که قیمت هر کدام حداقل 5 میلیارد تومان است را وارد کنند. برای همین معتقدم به‌جای آنکه برخی از افراد حقیقی و حقوقی بخواهند با عوام‌فریبی توپ آلودگی هوا را به زمین شهرداری یا شورای شهر بیندازند، تا زمانی‌که تصمیم‌گیران مرتبط ما در سطح کلان، تصمیمی قاطع برای حل اساسی مشکلات کشور نگیرند، هیچ ‌یک از مشکلات امروزی حل نخواهد شد و به نتیجه‌ای نخواهد رسید. البته این به‌معنای قطع‌امید برای بهبود وضعیت و یافتن راهکارهایی مثمرثمر نیست بلکه باید ضمن امیدوار بودن برای به‌نتیجه رسیدن راهکارهایی که ارایه می‌شود و کاهش آلودگی هوا و به‌جای دادن وعده و وعید به مردمی که واقعا از شرایط کنونی آلوده بودن شهرها به تنگ آمده‌اند، همگی مسوولان دست به دست هم دهند و چاره‌ای برای این درد و غده چرکین شهرمان بکنیم.

*نماینده شورای شهر

منبع: اعتماد