میترا ابراهیمی: جامعه ایرانی به فیلم های مستند توجهی نشان نمی دهد

میترا ابراهیمی روانشناس و فیلمسازی جوان است که به تازگی اولین فیلم بلند مستند خود را درباره کامیار شاپور پسر فروغ فرخزاد کارگردانی کرده و این فیلم را در سیزدهمین جشنواره سینما حقیقت از پرده‌ سینمای چارسو به اکران رسانده است.

کامی روایتگرِ زندگی کامیار شاپور فرزند فروغ فرخزاد و پرویز شاپور است. پرتره‌ای از مردی که می‌توان او را نماد عزلت آدمی در دوران معاصر دانست.

میترا ابراهیمی کارگردان فیلم مستند «کامی» در گفت‌وگو با پانا درباره نحوه شکل گیری ایده این فیلم گفت: «از بچگی به فروغ فرخزاد علاقه زیادی داشتم و تمام اتفاق‌هایی که پیرامون او می‌افتاد را دنبال می‌کردم حتی آدم‌های اطرافش را پیدا و با آنها درباره فروغ بدون دوربین صحبت می‌کردم و تنها آدمی که طی این سال‌ها نتوانستم پیدا کنم کامیار شاپور پسر فروغ بود زمانی که او را دیدم خیلی جا خوردم که در این فیلم دلیل آن را متوجه خواهید شد.»
او افزود: «نزدیک به یک سال با او صحبت می‌کردم و هر لحظه بیشتر متوجه می‌شدم که آدم ویژه‌ای است اصلاً دوست نداشتم کسی که این فیلم را را می‌سازد من باشم اما نظر خودش این بود که فقط بنده می‌توانم این مستند را بسازم و به واسطه او فیلمساز شدم.»
این کارگردان تازه کار با اشاره به حضور فیلم مستند «کامی» در جشنواره حقیقت ، گفت: «بدون اغراق می‌گویم جشنواره سینما حقیقت برایم مهم‌تر بود و اولویت بیشتری نسبت به جشنواره های دیگر داشت از این لحاظ که فکر می‌کنم مخاطبان آنجا نسبت به فیلم مستند جدی تر هستند.»
ابراهیمی با اشاره به جایگاه سینما مستند در جامعه عنوان کرد: «در جامعه ما متاسفانه امروز آن قدر که باید و شاید به سینمای مستند توجه نمی‌شود و برای مردم همچنان گنگ است هنوز اطرافیان بنده می‌پرسند که فروش فیلم چطور بوده و باید توضیح می‌دادم که اصلاً فروشی در کار نبوده و شاید تنها کسانی که به سینما خواهند آمد نیز همان اطرافیان که از وجود این فیلم آگاه هستند خواهند بود. فیلم مستند در ایران طرفدار زیادی ندارد و از طرف دولت یا هر نهادی که کمکی از دستش برمی‌آید نیازمند توجه بیشتری است. واقعیت امر این است که در سراسر جهان بیشتر با فیلم‌های مستند شناخته شده‌ایم تا داستانی.»
این کارگردان درباره علاقه شخصی خود به فیلمسازی گفت: «شغل من در واقع روانشناسی است اما همیشه به ادبیات علاقه‌مند بودم و آن را دنبال می‌کردم حتی کلاس‌های فیلمنامه نویسی نیز شرکت کرده بودم اما تجربه‌ای در زمینه فیلمسازی نداشتم فیلمسازی برایم به صورت وحشتناکی سخت بود و اما با خوش شانسی بزرگی روبرو شدم و آن کامیار شاپوری بود که روبروی دوربین من نشسته و با همه چیز کنار می‌آمد.»
وی ادامه داد: «پیش از تدوین مستند کامی هر کسی که به تماشای آن می‌نشست از جمله مهرداد اسکویی از ارتباط خوبی که بین ما شکل گرفته بود جا می‌خورد. این مستند به صورت یواشکی و به دور از چشم استاد‌هایم فیلمبرداری شد زیرا همه می‌گفتند که تو هنوز آماده نیستی، در این بین همچنان به کلاس می‌رفتم و تمام چیزهایی که یاد می‌گرفتم را صبح روز بعد به محل فیلمبرداری می‌بردم و از آن‌ها استفاده می‌کردم.»
ابراهیمی همچنین درباره ضرورت داشتن یک حامی مالی برای شرو و ساخت یک فیلم عنوان کرد: «پیش از شروع فیلمبرداری قبل از هر چیز به دنبال کسی گشتم که از لحاظ مالی بتواند در ساخت این فیلم به من کمک کند. از همان ابتدا می‌دانستم چون اولین باری است که فیلم می‌سازم مستند «کامی» آنقدر که باید و شاید برگشت مالی برایم به دنبال نخواهد داشت. همین حالا که فکر می‌کنم با توجه به فضای کاری‌ام که پر از سوژه است باید کار جدیدی را شروع کنم اولین چیزی که به ذهنم می‌رسد این است که حالا چه کسی از من زمان فیلمسازی حمایت خواهد کرد، با این حال فکر می‌کنم که دوباره به سراغ فیلمسازی خواهم آمد زیرا این عشق به تازگی در من شعله ور شده است و دوست دارم آن را ادامه بدهم.»

کارگردان فیلم مستند «کامی» در پایان صحبت‌هایش خاطر نشان کرد: «این فیلم را به دو قطبی‌ها تقدیم کردم زیرا کامیار نیز از این بیماری رنج می‌برد. به واسطه کارم با امثال کامیار شاپور بسیار زیاد روبه رو شده‌ام و امیدوارم تنها به همین یک دلیل مردم به این فیلم توجه کنند و ببینند چطور می‌شود با آن‌ها برخورد کرد، زندگی افراد دوقطبی از چیزی که در فیلم یا حتی واقعیت می‌بینید بسیار سخت‌تر است اما کسی متوجه آن نخواهد شد.»

امیرحسین اشرفی/