بوی بد تهران و ضرورت نصب دستگاه‌های پایش بو

آن سال در مورد چاه ساختمان پلاسکو هم تحقیق کردیم، چون گفته شد که چاه دستی متروکه و قدیمی این ساختمان فروریزش کرده در اثر اهمال کاری و قصور، در اثر حفاری و پی کنی جدید دهن باز کرده و گاز محبوس خود را آزاد کرده که امسال خبری از آن چاه‌ها و پی کنی‌ها نیست و البته که در همان موقع نیز این فرضیه پذیرفتنی نبود. پخش گاز مرکاپتان هم که چندین بار از سوی اینجانب بررسی شد و منتفی اعلام شد.

هر چه بود در آن سال قضیه به بوته فراموشی سپرده شد و در نهایت هم بطور علمی نتوانستیم فرضیه‌ای را حتی نزدیک به واقع تصور و طرح کنیم.

امسال و در ۱۱ آذرماه نیز برای دومین بار بوی نامطبوع در محدوده وسیعی در تهران پخش شد. در جنوب غرب تهران، مجیدیه، سعادت آباد، مرزداران، بالاتر از میدان ولیعصر و ... و متاسفانه ما ابزار پایشی برای چنین حادثه مهمی نداریم. چاه‌های آب شهر تهران در نقاط مختلف شهر پایش برخط نمی‌شوند. سطح آب، رنگ آب، دما، گاز رادون و ...، ما در شهر تهران سنسور بو نداریم و متاسفانه در مدیریت بحران شهری، شهر تهران بی‌دفاع در معرض مخاطرات عمده و عدیده قرار دارد. ایستگاه‌های جی پی اس شهرداری تهران، تنها اطلاعات قابل اتکا در زمینه وجود تنش‌های زیر سطحی بود که البته تعدادشان کم بود و است.

با توجه به پخش مجدد بوی نامطبوع، مجددا پیشنهاد می‌کنم حتما و حتما، آب زیرزمینی در تهران در چند نقطه مورد پایش برخط قرار گیرند. گاز رادون اندازه‌گیری شود و ایستگاه‌ها و سنسورهای بو در نقاط مختلف شهر نصب شوند. همچنین ضرورت دارد که شبکه جی پی اس شهر تهران از ۵ ایستگاه به ۲۴ ایستگاه افزایش پیدا کند.شاید پخش مجدد بوی نامطبوع در تهران این فرصت را فراهم آورد که ما ابزارها و تاسیسات پایش برخط تعدادی از بی هنجاری‌های مرتبط را در سطح شهر تهران مستقر کنیم، واضح است که وضع موجود به هیچوجه رضایت بخش نیست.