در گفتوگو با پانا
کارگردان «هشتک دوچرخه‌باز»: فیلمسازان خلاق نباید پشت درهای فارابی و کانون در انتظار بنشینند
دوست دارم بچه ها را با جادوی تصویر غافلگیر کنم
تهران (پانا) - کارگردان فیلم «هشتک دوچرخه‌باز» عقیده دارد یکی از سختی‌های کار در سینمای کودک و نوجوان ایران این است که بودجه‌های قابل توجه به بعضی فیلمسازان قدیمیِ خالی از ایده تعلق می‌گیرد و فیلمسازان خلاق باید مدت‌ها پشت درهای بسته ارگان‌های مسئول، مثل بنیاد فارابی و کانون پرورش فکری، منتظر بنشینند.
مصطفی نظری‌زاده کارگردان فیلم «هشتگ دوچرخه‌باز» که این روزها در بخش فیلم‌های داستانی بلند از سی و دومین جشنواره فیلم کودک و نوجوان اصفهان حضور دارد در گفت وگو با خبرنگار پانا با اشاره به شاخصه‌هایی که این فیلم را برای مخاطب کودک و نوجوان جذاب می‌کند می‌گوید: فیلمساز می‌تواند داستان را به گونه‌ای روایت کند که با نشستن در ذهن بچه‌ها منجر به خلاقیت شود. در کارهای من همیشه یکی از جنبه‌های مهم فیلم افزایش جلوه‌های بصری بوده است.
وی ادامه داد: در کارهای من فانتزی‌ای وجود دارد که به سمت سوررئال می‌رود. گرچه همه اتفاقات در بستر رئال رقم می‌خورد همیشه از کارهای گرافیکی و انیمیشن در فیلم‌ها استفاده می‌کنم، چون دوست دارم بچه‌ها را با جادوی تصویر غافلگیر کنم.
نظری زاده در پاسخ به این پرسش که چرا سینمای کودک را برای تجربه بلند فیلمسازی خود انتخاب کرده است گفت: فیلمسازان حوزه کودک و نوجوان در دهه ۶۰ تجربه شاد و دلنشینی برای ما کودکان آن دوره رقم زدند و من سینمای کودک را از این جهت دوست دارم.
فیلمسازی برای کودکان سخت‌ترین مدل فیلمسازی در دنیاست
وی ادامه می‌دهد: من در خانواده‌ای پرجمعیت رشد کردم و امروز دایی و عموی نزدیک به ۱۵ نوجوان هستم. ذهنم پر از قصه است و با همین دلیل بچه‌ها هم ارتباط صمیمانه‌ای با من دارند.این ارتباط همیشه دراماتیک و روایت گونه بوده است و من هم قصه‌هایم را برای آنها روایت می‌کنم و در ساخت فیلم‌ها هم همیشه آنها را مخاطب آثارم می‌بینم. علاوه بر آن مطالعات و تجاربی که درباره کودکان و نوجوانان داشتم همگی دست به دست هم دادند تا مرا به سوی سینمای کودک و نوجوان سوق دهند.
این فیلمساز دنیای بکر کودکان را از عواملی می‌داند که فیلمسازی را برای بچه‌ها جذاب می‌کند و می‌افزاید: ارتباطی که بچه‌ها با قصه برقرار می‌کنند باعث می‌شود قصه در ناخودآگاه آنها بنشیند.
نظری‌زاده در ادامه به برخی چالش‌‌های فیلمسازی برای کودکان و نوجوانان اشاره می‌کند و می‌افزاید: فیلمسازی برای کودکان سخت‌ترین مدل فیلمسازی در دنیاست ولی در ایران حتی سخت‌تر از دیگر سرزمین‌هاست، چون چند فیلمساز معدود بودجه‌های میلیاردی برای تولید در اختیار دارند، درحالی که به هیچ وجه خلاقیت و نگاه فیلمسازان دهه ۶۰ در آنها نیست و تنها با استفاده از رانت در این حوزه حضور دارند.
کارگردان فیلم «هشتگ دوچرخه‌باز» درباره نیاز امروز سینمای کودک و نوجوان ایران می‌گوید: ما به آدمهای جدید، محتوای جدید و ایده‌های جدید نیاز داریم. کسانی که صاحب تخصص و فکر باشند و بتوانند ایده‌هایشان را عملی کنند. نه اینکه افراد خلاق پشت درهای فارابی و کانون پرورش فکری در انتظار بنشینند و نام‌های تکراری همچنان رج بخورند و بودجه‌ها را صرف ساخت آثاری شود که در چند دهه پیش درجا می‌زنند.
وی به جنبه‌های آموزشی فیلم «هشتک دوچرخه باز» اشاره می‌کند و می‌گوید: موضوعاتی مثل خانواده، ارتباط کودک با همسالان جزو نکات آموزشی اثر است. من دوست داشتم وقتی بچه‌های خانواده‌ام فیلم را تماشا می‌کنند چیزهایی هم از آن یاد بگیرند.
گفتوگو: عاطفه بزرگ‌نیا
ارسال دیدگاه