طنز/ پله؛ انتخابی مطمئن و مفیدتر

آسانسور به همان آسانی که می‌تواند سُرتان دهد در طبقه‌ای دیگر می‌تواند در میان زمین و آسمان ول‌تان هم بکند یا حبس‌تان کند یا طوری شما را به زمین بکوباند که دیگر نتوانید کمر راست کنید.
تا قبل از این خبر فکر می‌کردیم این اتفاق‌ها مال فیلم‌ها است و آسانسورهای ما خیلی هم اوضاع بدی ندارند ولی بعد از خواندن این آمار متوجه شدیم ما خودمان وسط یک فیلم با ژانر وحشت گیر افتاده‌ایم و خبر نداریم.
فقط ده درصد دور از ما و در حالی‌که سوار بر آسانسورهای لاکچری خود در شمال تهران شده‌اند برای ما که با کلی نذر و صلوات پا در آسانسور می‌گذاریم دست تکان می‌دهند. آن‌ها حتا لیوان آب پرتقالی را که از صبحانه مفصل‌شان اضافه آمده بود با خودشان به آسانسور می‌برند تا آنجا میل کنند. بدون کوچکترین لرزش و تکان اضافه‌ای. در حالی که ما باید قبل از هر بار سوار شدن در آسانسور اشهد خودمان را بخوانیم و وصیت‌های لازم را به خانواده بگوییم. کلاه ایمنی بر سر بگذاریم و به حالت آماده‌باش سوار آسانسور شویم.
شاید از خودتان بپرسید اصلاً چرا باید این‌همه آسانسور غیر استاندارد داشته باشیم. جواب ساده است: چون استاندارد کردن‌شان پول می‌خواهد. هزینه چکاپ آسانسورهشتصد تا یک میلیون تومان است و جالب‌تر از این، هزینه بررسی استاندارد است که آن‌هم هشتصد تا یک میلیون تومان پول می‌خواهد.
با توجه به کیفیت آسانسورهایی که بیشترشان ساخت چین هستند احتمالاً به جای سالی یک بار باید هر شش ماه یک بار چک شوند که در این اوضاع اقتصادی مردم ترجیح می‌دهند دوازده طبقه از پله بالا بروند، ولی هزینه بررسی آسانسور ندهند.
با این اوصاف شاید بهترین گزینه همان پله باشد. ایمن و بی‌دردسر و البته مفید برای آب کردن چربی‌های مضر.