غصه‌دار خاطره‌هایت هستیم

یک - درددل پرحرارت بانوی ترکمن با رئیس‌جمهور، تصویری است با دو معنای کاملا متفاوت. معنای اول حتما رنج است و غم از سیلی که آمده و نرفته و خانمانی که نه بر باد، که بر آب رفته است. معنای دوم اما حس خوبی است؛ اینکه شهروندی می‌تواند با عالی‌ترین مقام اجرایی کشور رو در رو و با صدای بلند سخن بگوید، ولو اینکه ملاحظات رسمی و حفاظتی، مدت این گفت‌وگو را کوتاه کند.

دو - با این وجود، آنچه در این کلیپ چند ده ثانیه‌ای بیش از هر چیز در یاد تکرار می‌شود، جمله آخر زن ترکمن است: «همه خاطره‌هایم رفتند!»

سه - هیات دولت در نخستین جلسه خود در سال ۱۳۹۸ و نیز شخص رئیس جمهور و هیات همراه در جلسات مدیریت بحران که در گلستان و مازندران برگزار شد؛ مصوباتی برای جبران خسارت‌های مادی که به سیل‌زدگان رسیده، داشتند. وظیفه دولت همین است تا با کمک‌های بلاعوض، ارایه تسهیلات و نیز برخی معافیت‌ها و بخشودگی‌ها کمک کند تا مردم مناطق سیل‌زده بتوانند هرچه زودتر، دست کم به شرایط پیش از سیل برگردند اما...

چهار - اما پر واضح است که دولت، و البته هیچ نهاد دیگری، امکانی برای جبران خسارت معنوی مردم ندارند. وقتی جان محترمی از دنیا رفته، چه اقدامی از حیث مادی می‌تواند فقدان آن عزیز از جمع خانواده و دوستانش را جبران کند؟ وقتی «خوش»ترین ایام سال برای مردم تبدیل به ایام «ناخوشی» شده و خانه، محل «آرامش»، با امواج سیل «ناآرام» شده و شهر، محل «سکونت»، «تسکین» و «قرار» را از مردم گرفته؛ چه کسی می‌تواند جبرانی برای شادی و آرامش مردم در شهر و خانه خود داشته باشد؟

پنج - و چه کسی می‌تواند خاطره‌های مردم را به آن‌ها بازگرداند؟ چه کسی می‌تواند عکس قدیمی مادربزرگ را از لابلای گل ولای پیدا کند؟ چه کسی می‌تواند لباس‌های کودکی را که بوی محبت مادری دارد؛ از میان آن همه آبی که رفته به زیرزمین، بیرون بکشد؟ چه کسی می‌تواند شاخه گل لهیده‌ای را پیدا کند که باقی مانده‌ی روز اول یک زندگی مشترک است؟ قطعا هیچ کس.

خانه‌ها دوباره ساخته خواهند شد و خیابان‌ها شسته و رفته اما هیچ کس نمی‌تواند خاطره‌های آن زن ترکمن را به او بازگرداند.

فقط می‌توانیم با او همنوا شویم و بگوییم: خواهرم! غصه‌دار خاطره‌هایت هستیم!

*معاون ارتباطات دفتر رئیس‌جمهوری