در گفت‌وگو با پانا
فتحی، کارشناس محیط زیست دریایی: شورابه آب شیرین‌کن‌ها موجب انقراض بخشی از آبزیان می‌شود
بهترین راهکار بازیابی نمک موجود در پساب آب شیرین‌کن‌هاست که یکی از راه‌های آن رشد جلبک «سندموس» است
تهران (پانا) - یک کارشناس حوزه محیط زیست دریایی درباره نصب آب شیرین‌کن‌ها گفت اگر نظارتی بر استقرار آب شیرین‌کن‌ها نباشد، رها کردن شورابه حاصل از آن به محیط دریا، موجب می‌شود بخشی از آبزیان منقرض شوند.
احمد فتحی در گفت‌وگو با پانا با اشاره به مشکلات ناشی از کم‌آبی در برخی استان‌ها و ضرورت استفاده از آب شیرین‌کن‌ها اظهار کرد: در سال‌های اخیر میزان منابع آب تجدیدپذیر کشور به‌طور چشمگیری کاهش یافته است و اکنون در برخی استان‌ها از جمله سیستان و بلوچستان، هرمزگان، یزد و خراسان جنوبی با مشکلات ناشی از کم‌آبی مواجه هستیم. بنابراین با توجه به وضع موجود، علاوه‌بر برنامه‌ریزی و مدیریت منابع زیرزمینی، باید به سمت استفاده از فناوری‌های نوین برویم تا کمبود منابع آب تجدیدپذیر جبران شود.
این کارشناس حوزه محیط زیست دریایی افزود: در بسیاری از کشورهای دنیا و کشورهای حاشیه خلیج فارس برای حل مشکلات ناشی از کمبود آب، از آب شیرین‌کن‌ها استفاده می‌کنند؛ به طوری که بیش از ۵۰ درصد کل آب شیرین‌کن‌های دنیا در محدوده خلیج فارس استقرار یافته است.
وی ادامه داد: ایران با داشتن ۴۹۰۰ کیلومتر خط ساحلی در سواحل جنوبی، از پتانسیل بسیار خوبی برای نمک‌زدایی آب دریا برخوردار است که نباید از آن غفلت کرد اما برای استفاده از آب شیرین‌کن‌ها باید آثار زیست‌محیطی آن مورد بررسی قرار بگیرد چرا که آب شیرین‌کن‌ها از عوامل آلاینده دریا و سواحل هستند و شدت آلایندگی به میزان خطرناک بودن آلاینده‌ها و اینکه در چه محیطی ریخته می‌شوند، بستگی دارد.
فتحی با اشاره به نگرانی‌هایی که آب شیرین‌کن‌ها برای محیط زیست ایجاد می‌کند، گفت: شیرین‌سازی آب دریا به علت داشتن آثار منفی که عمدتا مربوط به تخلیه ترکیبات شیمیایی به محیط است، همواره نگرانی‌هایی را ایجاد می‌کند چون طی فرآیند تولید آب شیرین، آب دریا با فشار به لایه‌های درونی آب شیرین‌کن‌ها وارد می‌شود و طی این فرایند، بسیاری از موجودات میکروسکوپی دریاها و حتی سخت‌پوستان کوچک یا ماهی‌های ریز از بین می‌روند.
وی با بیان اینکه نصب آب شیرین‌کن به دلیل «تلخ‌آبی» که دارد منجر به افزایش شوری آب می‌شود، گفت: نگرانی برای محیط‌های بسته‌ای مثل دریای خزر بسیار جدی است چون شوری در این دریا محبوس می‌شود اما دریای عمان به دلیل دسترسی به آب‌های آزاد از نصب آب شیرین‌کن‌ها نسبت به خلیج فارس آسیب کمتری خواهد دید البته راهکارهایی هم وجود دارد که آثار زیست‌محیطی آن به حداقل برسد و چنانچه استفاده از این فناوری اصولی پیش برود، حداقل معضلات محیط‌زیستی را برای محیط دریا دارد.
فتحی با اشاره به شوری آب ناشی از عملکرد آب شیرین‌کن‌ها گفت: پساب دستگاه‌های آب شیرین‌کن باید به لایه‌ای منتقل شود که حداقل مشکلات را برای محیط اطراف ایجاد کند و شوری را به جریانات اصلی آب انتقال دهد تا این شوری به آب‌های آزاد و بین‌المللی منتقل شود.
این مدرس دانشگاه درباره راهکارهای جلوگیری از ورود آب شور به دریا گفت: بهترین راهکار بازیابی نمک موجود در پساب آب شیرین‌کن‌هاست که از طرق مختلف انجام می‌شود به طوری که یکی از راه‌های آن رشد جلبک «سندموس» است تا پساب آب‌شیرین‌کن‌ها را به شوری اولیه باز گرداند. در کشورهای مختلف نیز با استفاده از این جلبک‌ها شوری آب خروجی دستگاه‌های آب شیرین‌کن را کاهش می‌دهند.
وی با تأکید بر اهمیت نقش نظارتی سازمان حفاظت محیط‌زیست در زمینه نصب آب شیرین‌کن‌ها گفت: سازمان محیط زیست در این زمینه باید به طور جدی نظارت داشته باشد چون اگر استانداردها فقط روی کاغذ نوشته شود و نظارتی بر استقرار آب شیرین‌کن‌ها نباشد، رها کردن شورابه حاصل از آب شیرین‌کن‌ها به محیط دریا، موجب می‌شود بخشی از آبزیان منقرض شوند.
ارسال دیدگاه