عزت‌الله مهرآوران در گفت‌وگو با آی‌فیلم: نقش‌ها را متر نمی‌کنم

به‌ گزارش روابط‌عمومی شبکه آی‌فیلم، بازیگر سریال «لیسانسه‌ها» که به تازگی از آی‌فیلم فارسی پخش شد، گفت: اصولا من در تلویزیون و سینما نقش جدی نداشتم و یا اگر نقش‌هایم جدی بود یک طنازی خاصی در کاراکترم وجود داشت؛ زیرا اعتقاد دارم تمام مردم ایران یک طنازی در شخصیتشان وجود دارد که در تمام حالت این طنازی کار خودش را می‌کند و این شوخی و مطایبه می‌تواند ادبیات کهن ما را نمایان کند.

عزت‌الله مهرآوران که در «لیسانسه‌ها» نقش پدر حبیب را بازی کرده، افزود: نقشی که در سریال «لیسانسه‌ها» داشتم مثل سایر کارهایم طنز و کمدی است. نقش من نقش بسیار خوبی است و نویسندگان سریال «لیسانسه‌ها» به‌خوبی به آن پرداخته‌اند. در تئاتر بیشتر کارهایم جدی است و این رویه‌ای است که خودم خواستم.

وی با بیان اینکه من بازیگر طنز هستم و با خواندن نقش متوجه می‌شوم که چه کاری خوب است و چه کاری مورد قبول نیست، گفت: سر ضبط سریال «لیسانسه‌ها» می‌دیدم که سروش صحت به‌عنوان کارگردان چه مدیریتی بر روی کار داشت و به‌نظرم همین مدیریت سروش صحت بود که نگذاشت سریال «لیسانسه‌ها» تبدیل به لودگی شود.

مهرآوران که بازی در «مرد عوضی»، «آژانس شیشه‌ای»، «مومیایی ۳»، «وضعیت سفید»، «مسیر انحرافی»، «دزد و پلیس» و «لیسانسه‌ها» را در کارنامه کاری خود دارد، درباره قبول نقش‌های مکمل و گاه کوتاه گفت: نقش‌ها را متر نمی‌کنم، معتقدم اگر نقش‌ها را اندازه بگیریم، باخته‌ایم. یکی از منتقدان سینما درباره من گفته است مهرآوران بازیگر نقش‌های کوتاه ماندگار.

این بازیگر تلویزیون، سینما و تئاتر ادامه داد: من نمایشنامه‌نویسم، یعنی بازیگری هستم که می‌نویسد. بنابراین در نقش‌هایی که به‌ عهده دارم به عنوان مؤلف هم عمل می‌کنم و نقش را در خودم می‌پرورانم، اتودهای مختلف می‌زنم و اصلاً مهم نیست که یک دقیقه جلوی دوربین یا روی صحنه باشم یا کل زمان را. باید با نقشم رفاقت کنم مثلاً در سریال «لیسانسه ها» نقش پدر حبیب از نظر من نه کم است و نه کوتاه. بلکه من با این شخصیت موقعیت‌های مختلفی را خلق می‌کنم که برای خودم خیلی لذت‌بخش است.

وی در پاسخ به این سؤال که کدام نقشش را بیشتر دوست دارد، گفت: هر نقشی شیرینی خاص خودش را دارد اما برای من بازی در فیلم «مرد عوضی» خیلی به‌یاد‌ماندنی شده و در آن فیلم حس خاصی داشتم که تا به حال آن را فراموش نکرده‌ام. جایی از فیلم بلندگو را دست گرفتم و داشتم حرف می‌زدم و به کل یادم رفت که دارم نقش بازی می‌کنم. آقای هنرمند هم در آن زمان کات نداد. دیالوگ داشتم اما فراتر از دیالوگ حرف می‌زدم و بازی می‌کردم. هر نقشی برای من یک کلاس درس است که چیزی به من آموخته است.