محمد مهاجری: اصولگرایان و اصلاح‌طلبان حرف نویی ندارند
تهران (پانا) - «جریان اصولگرا نه گفتمان تازه‌ای دارد، نه ایده‌ای تازه و حرف نویی دارد. همان‌طور که اصلاح‌طلبان هم ندارند. می‌خواهم بگویم که کلا جامعه به لحاظ فعالیت سیاسی و به لحاظ نوگرایی سیاسی کاملا فریز شده است. این که با این وضعیت فعلی و این آدم‌هایی که الان می‌بینیم انتظار داشته باشیم که اتفاق خاصی در بین جناح‌های سیاسی ما بیفتد، این انتظار بیهوده‌ای است.»
«تلاش اصولگرایان بعد از گذشت سال‌ها همچنان برای رسیدن به وحدت است. بعد از تشکیل جمنا و نتیجه نصف و نیمه‌ای که از آن به دست آوردند، حالا به نظر می‌آید که پای طرح‌ها و برنامه‌های جدید در میان است. «شورای وحدت» برنامه جدید برخی احزاب اصولگرا برای به وجود آوردن وحدتی است که سال‌ها این جریان در تمنای آن است. این درحالی است که به گفته بسیاری از چهره‌های اصولگرا با این روش و راهکار و چهره‌ها در خوشبینانه‌ترین حالت ممکن اصولگرایان می‌توانند روی ائتلاف‌هایی حساب باز کنند که مقطعی هستند و به ساماندهی و برنامه‌ریزی برای انتخابات خلاصه می‌شوند.
محمد مهاجری، فعال سیاسی اصولگرا اما با اشاره به راهکار جدید برخی گروه‌های اصولگرا برای ایجاد وحدت با نام «شورای وحدت» می‌گوید که اصولگرایان حتی اگر به دنبال وحدت هم باشند، دنبال این هستند که آن تعداد رای حداقلی که معمولا اصولگراها را دور هم جمع می‌کند، به همان اندازه حفظ کنند. وگرنه به نظر نمی‌آید که اصولگرایان اصلا بتوانند در تعداد آرایی که به دست می‌آورند جمعیت بیشتری را دور خود جمع کنند.
متن گفت‌وگوی محمد مهاجری با «اعتمادآنلاین» را در زیر بخوانید.
آقای مهاجری، باز هم در آستانه انتخابات اصولگرایان به فکر وحدت افتاده‌اند و بر همین اساس طرح «شورای وحدت» را به میان کشیده‌اند. به نظر شما این طرح هم مانند گذشته با شکست مواجه می‌شود یا ارزیابی متفاوتی دارید؟
۱۲، ۱۳ سال است که اصولگراها برای رسیدن به وحدت طولانی‌مدت فرصت‌ها را از دست داده‌اند. از سال ۸۴ به بعد و زمانی که احمدی‌نژاد کاندیدای ریاست‌جمهوری شد، میان اصولگرایان اختلافاتی به وجود آمد که این اختلافات روز به روز هم ریشه‌دارتر شد. در دوره قبلی ریاست‌جمهوری که حتی جمنا هم به وجود آمد هیچ اتحادی صورت نگرفت. چون به عنوان مثال دو کاندیدای اصلی جناح اصولگرا از جمله قالیباف و رییسی هیچ کدام جمنا را نپذیرفتند و عضو آن نشدند. جمنا خیلی کوچک‌تر از آن بود که بتواند همه اصولگرایان را دربربگیرد. نمی‌دانم چه کسانی می‌خواهند مجددا علم وحدت را بردارند اگر همان آدم‌های قبلی باشند که به نظر من هیچ اتفاق تازه‌ای رخ نخواهد داد.
با توجه به این که اصولگرایان تا به حال به این خواسته ۱۲، ۱۳ساله نرسیده‌اند با چه روش و ساز و کاری این وحدت را می‌توانند عملی کنند؟ آدم‌های مناسبی در این سال‌ها نبوده‌اند یا راهکارهای مناسبی پیش گرفته نمی‌شود؟
جریان اصولگرایی و حتی اصلاح‌طلبی هیچ‌کدام حاضر نیستند شرایط نویی را که در جامعه به وجود آمده درک کنند. به خصوص اصولگرایان فکر می‌کنند که هم با روش‌ها و هم با افراد ۳۰سال پیش می‌توانند موفقیت کسب کنند. آنها به هیچ وجه به بدنه اجتماعی رای خود نگاه نمی‌کنند. اصولگرایان حتی اگر به دنبال وحدت هم باشند، دنبال این هستند که آن تعداد رای حداقلی که معمولا اصولگراها را دور هم جمع می‌کند، به همان اندازه فقط بتوانند این‌ها را جمع کنند. وگرنه به نظرم نمی‌آید که اصولگرایان اصلا بتوانند در تعداد آرایی که به دست می‌آورند جمعیت بیشتری را دور خود جمع کنند. در واقع رای جریان اصولگرایان رویش ندارد. با تلاش برای این وحدت شاید بیشتر به دنبال این هستند که ریزش بیشتر نداشته باشند.
پس فکر می‌کنید که کلا برنامه‌ای ندارند و صرفا سعی می‌کنند وضع موجود را حفظ کنند؟
به نظر من بیشتر متوسل به روش‌هایی می‌شوند که در گذشته موفق‌تر بوده‌اند، وگرنه جریان اصولگرا نه گفتمان تازه‌ای دارد، نه ایده‌ای تازه و حرف نویی دارد. همان‌طور که اصلاح‌طلبان هم ندارند. می‌خواهم بگویم که کلا جامعه به لحاظ فعالیت سیاسی و به لحاظ نوگرایی سیاسی کاملا فریز شده است. این که با این وضعیت فعلی و این آدم‌هایی که الان می‌بینیم انتظار داشته باشیم که اتفاق خاصی در بین جناح‌های سیاسی ما بیفتد، این انتظار بیهوده‌ای است.
تصور کنید که دوره بعد جریان اصولگرایی بتواند کار را به وحدت برساند و اداره کشور را به دست بگیرند، فکر می‌کنید توانایی اداره کشور را دارند؟
جریان اصولگرا هر کاری را که می‌خواسته انجام دهد و می‌توانسته که انجام دهد در دوران گذشته کرده است. هیچ ایده نو و اتفاق تازه‌ای در میان آنها نمی‌بینم.
ممکن است با توجه به این انفعالی که بین گروه‌های مختلف اصولگرایی وجود دارد، کار دست تندروهای اصولگرا بیفتد؟ چون آنها به نظر فعال‌تر می‌آیند.
احتمال آن خیلی زیاد و دلیل آن هم روشن است. دلیل آن این است که برخی از اصولگرایان که حتی ممکن است که خود آنها هم آنچنان تندرو نباشند، بدشان نمی‌آید که این جریان های تندرو جاده صاف کن آنها باشند و به نوعی به آنها میدان می‌دهند. بارها هم فهمیده‌اند که این کار اشتباه است اما هیچ بعید نمی‌دانم که مجددا این اتفاق بیفتد.
ارسال دیدگاه