تفنگ سرخالی؛ تیراندازی ایران وارد خواب زمستانی شد

کمتر از سه ماه دیگر تا آغاز رقابت‌های تیراندازی قهرمانی جهان در دهلی‌نو زمان مانده است، مسابقاتی که دومین رقابت تیراندازان برای کسب سهمیه المپیک 2020 توکیو به شمار می‌رود، البته بعد از مسابقات دهلی‌نو، در اردیبهشت، خرداد، شهریور باز هم مسابقه جهانی برگزار می‌شود تا تیراندازان بتواند با حضور در این مسابقات و امتیازهایی که کسب می‌کنند جواز حضور در توکیو را به دست بیاورند اما در ایران حال‌وروز تیراندازی چندان خوش نیست، رشته‌ای که یکی از پرمدال‌ترین رشته‌های المپیک محسوب می‌شود در وضعیتی به سر می‌برد که در آستانه مسابقات جهانی، اردوهای این تیم تعطیل و تیراندازان خانه‌نشین شدند.

پیش از بازی‌‎های آسیایی 2018 جاکارتا، اردوی هانوفر تیم ملی به علت مشکل تهیه مهمات و فشنگ لغو شد و تیراندازان ایران مجبور شدند با همان مهمات قدیمی که در اختیار داشتند راهی بازی‌های آسیایی شده و یکی از ضعیف‌ترین نتایج تاریخ تیراندازی ایران با کسب تنها یک مدال رقم خورده شود. بلافاصله پس از جاکارتا، یکی از آوردگاه‌ها برای کسب سهمیه المپیک آغاز شد اما نتیجه خوبی برای ایران همراه نداشت. با پایان اولین دوره کسب سهمیه المپیک، گوران ماکسیموویچ سرمربی پروازی ایران راهی کشورش شد و عملاً فدراسیون هم برای ملی پوشان برنامه‌ای در نظر نگرفت.

بعد از این اتفاق صحبت‌های دبیر فدراسیون تیراندازی نکات قابل توجهی را نشان داد. او در صحبت‌هایش از حضور گوران ماکسیموویچ صحبت کرد که قرار است فدراسیون با او مذاکره کند تا دوباره هدایت تیم ملی را برعهده بگیرد، اما درست در همان لحظه که فدراسیون تیراندازی در اندیشه این بود که با این مربی مذاکره کند، گوران با تیم ملی ژاپن قرارداد بسته بود و حتی در رقابت‌های سلاح‌های بادی در کنار تیمش در کویت حضور پیدا کرده بود، مسابقاتی که تیم ملی تیراندازی ایران به دلیل مشکلات مالی و البته کم‌اهمیت بودن مسابقه (از نظر دبیر فدراسیون) در آن شرکت نکرد.

اتفاقات عجیب و غریب به همین‌جا ختم نشد؛ پس از اینکه مشخص شد گوران با تیم دیگری قرارداد بسته و برخلاف تیم ملی تیراندازی ایران سخت در تلاش است تا زمان را از دست ندهد، رضا ملک محمدی دبیر فدراسیون تیراندازی با بیان اینکه «اگر برای رقابت‌های جهانی خوب تمرین نکرده باشیم به این مسابقات نمی‌رویم» دومین اظهارنظر عجیب را در مدت زمانی چند روزه مطرح کرد. این اظهارنظر در حالی عنوان شده که به نظر می‌رسد فدراسیون تیراندازی به اهمیت رقابت‌های جهانی برای کسب سهمیه المپیک در سیستم رنکینگ آگاهی کامل ندارد و گویا آنها نمی‌دانند با عدم حضور تیراندازان در رقابت‌های جهانی بخشی از سهمیه المپیک از دست خواهد رفت و این موضوع برای تیراندازان سخت خواهد بود. نباید فراموش کرد که در تیراندازی مجموع امتیازهای مسابقات انتخابی حکم حضور تیرانداز را در المپیک صادر خواهد کرد و عدم حضور در هر رقابت یک فرصت‌سوزی محسوب خواهد شد که شاید جبران آن سخت و حتی غیرممکن باشد.

نکته قابل توجه دیگر، جذب مربی خارجی در فدراسیون تیراندازی است، در حالی که تمرینات تیم ملی به خاطر نبود مهمات لغو شده است و تیراندازان خانه‌نشین شده‌اند، فدراسیون تیراندازی از جذب مربی خارجی صحبت می‌کند، در صورتی که گوران ماکسیموویچ که یک مربی خارجی و پروازی بود، نتوانست چندان موفقیتی برای تیم ملی تیراندازی به ارمغان بیاورد و از طرف دیگر مربیان داخلی هم در چند سال اخیر کم موفقیت به دست نیاورده‌اند. به عنوان مثال در سال ٢٠١٦ مدال برنز آرمینا صادقیان در مونیخ و همچنین راهیابی الهه احمدی و حسین باقری و آرمینا صادقیان به فینال فینالیست‌ها در هند و شکستن رکورد جوانان جهان در هند توسط آرمینا صادقیان، و کسب مدال‌های تیم ایران در مسابقات کشورهای اسلامی و نتایج رضایت‌بخش در تورنمنت هانوفر ٢٠١٦ همه از سوی مربیان داخلی به دست آمده است.

اما حالا درست در زمانی که تیراندازی ایران بخش زیادی از فرصت خود را برای آماده‌سازی حضور در مسابقات جهانی دهلی‌نو از دست داده و با کمبود مهمات هم روبه‌رو هستند، فدراسیون همچنان در اندیشه جذب مربی خارجی است و حتی گفته می‌شود ارز نیما علاوه بر خرید سلاح و اعزام‌های بین‌المللی، برای حقوق مربیان خارجی هم در نظر گرفته شده است.

در این بین سؤال بزرگ این است که در وضعیی که تیم ملی مشکل تهیه مهمات، اسلحه و اعزام بین‌المللی دارد جذب سرمربی خارجی با وضعیت فعلی ارز و در حالی که نتایج مربیان ایرانی‌ پس از المپیک ریو قابل توجه بوده، چه توجیهی دارد و چرا ارزی که قرار است به خارجی‌ها برسد در راه تجهیز تیم ملی هزینه نشود؟