فاطمه ساعی، خیر مدرسه‌ساز:‌ با شادی بچه ها دنیا را به من دادند

وی ادامه می دهد: به اراک که رفتیم استقبال خوبی از ما شد، همایش برگزار شده بود که در آن همایش اسمم را برای مدرسه اعلام کردند و دعوت کردند که صحبت کنم اما گفتم وقتی که مدرسه ساختم صحبت می‌کنم. و این گونه بود که اولین مدرسه‌ام را که یک دبستان بود، در مرکز شهر اراک در خیابان ارامنه ساختم. روز افتتاح مدرسه، وقتی شادی بچه‌های مدرسه را دیدم، مانند این بود که دنیا را به من داده اند... بعد برایم تعریف کردند که بچه‌های مدرسه از بس خوشحال بودند که مدرسه داشتند، شب را می خواستند در مدرسه بخوابند... این مدرسه اکنون 450 دانش آموز دارد و همه دانش‌آموزان را مثل فرزندانم دوست دارم... وقتی که دیدم آهن‌های مدرسه پسرانه هم فرسوده شده است، تصمیم گرفتم که مدرسه دیگری بسازم، این مدرسه در خیابان تفرش اراک 2 هزار متر زیر بنا دارد و با وجود این که امسال اولین سال افتتاح آن بوده 350 دانش آموز دارد.

ساعی می‌گوید: مهم ترین آرزویم انجام کارهای خیر است، اگر خدا به من عمری داد کارهای مهم دیگر انجام خواهم داد... او این بارهم مانند زمانی که اولین مدرسه را ساخت، کار خیری که قرار است انجام دهد را نمی گوید.

علاقه او به درس و مدرسه و آموزش و تعلیم و تربیت به زمانی بر می‌گردد که درس خواندن بانوان با چالش هایی همراه بود. ساعی معلم شد و ادامه تحصیل داد تا دبیر شود و با تعلیم و تربیت زندگی کرد و اکنون با مدرسه‌سازی آرزویش یعنی شادی دانش‌آموزان را فراهم کرده است. او از دانش آموزان مدرسه‌اش می‌خواهد که دروغ نگویند و خدا را فراموش نکنند، همان‌طور که اینها سرلوحه زندگی خودش بوده است. ساعی معتقد است اراک و توابعش سطح فرهنگی بالایی دارند و ظرفیت و استعداد زیادی در این خطه نهفته است اما اگر یک امیر کبیر یا یک دکتر حسابی هم در مدارس او تربیت شوند، کافی است.