حل مشکلات اقتصادی در تنظیم مناسبات بین‌المللی

بنابراین مسائل مطرح شده را نمی‎توان انکار کرد، چراکه دولت با یک گفتمان سیاسی اصلاح‎طلبانه در سال 96 رأی آورد و تاکنون به بسیاری از وعده‎های انتخاباتی عمل نشده است و بحران‎های اقتصادی را تا جایی که دولت در آن سهیم بوده را نتوانسته به درستی مدیریت کند.

طبیعتا در این شرایط، مردم نسبت به گفتمان‎های سیاسی یا گروه‎های سیاسی نسبت به گذشته کم استقبال‎تر می‎شوند. مساله دوم این است، همان‎گونه که اصلاح‎طلبان اولین کسانی بودند که قبل از امضای برجام و در روند مذاکرات به رئیس دولت، وزیر امورخارجه و تیم اطلاع‎رسانی دولت گفتند که قراردادن همه مسائل اقتصادی و آینده کشور در سبد برجام، کار اشتباهی است.

بنابراین به مراتب اولی، موافقتنامه‎های مالی مورد بحث که در دستور کار دولت است تمام مشکلات اقتصادی را حل نمی‎کند. بخشی از مشکلات اقتصادی کشور به دلیل عدم پذیرش کشور در مناسبات بین‎المللی به ویژه در حوزه مالی، پولی و اقتصاد بین‎المللی و ورود کامل پیدا نکردن به چرخه اقتصاد جهانی است. بخش اعظمی از مشکلات اقتصادی نیز به دلیل وجود نهادهای موازی اثرگذار بر اقتصاد کشور است که دومین مورد به خارج از کشور چندان مرتبط نیست. بنابراین نیازمند یک اراده داخلی است تا این مشکلات را حل و فصل کند.

به هر حال ایران به عنوان یک کشورقوی در منطقه سوق‎الجیشی خاورمیانه، حتما باید مناسبات منطقه‎ای و بین‎المللی را در نظر بگیرد تا بتواند به مرور زمان، مشکلات اقتصادی خود را هم حل کند. یقینا FATF و معاهدات دیگر، نقطه آغاز راه برای حل مشکلات اقتصادی کشور قلمداد می‎شود. مطرح شدن مجدد لوایح چهارگانه FATF در مجلس، یقینا با هماهنگی مراکزتصمیم‎گیر بوده و در نهایت نیز به احتمال زیاد تصویب خواهد شد.

کسانی که در داخل با تصویب این لوایح مخالفت می‎کنند، کسانی هستند که نسبت به معاهده برجام هم مشکل داشتند. از سوی دیگر جریان خارجی مانند عربستان سعودی و اسرائیل و دولت‎های همراه آنان معتقد هستند که هرچه ایران به نظم نوین جهان، گرایش بیشتری نشان دهد، در واقع برای این دسته از کشورها، خطرناک‌تر خواهد بود. اگر ایران خود را با شرایط بین‎المللی هماهنگ کند، این کشورها در عرصه بین‎المللی نمی‌توانند بهره‎برداری سیاسی و اقتصادی خود را داشته باشند.

منبع: آرمان

* فعال سیاسی اصلاح‎طلب