داستان بانوی مدرسه‌سازی که مادر سیستان‌وبلوچستان لقب گرفت

به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی سازمان نوسازی مدارس کشور، زهرا گیتی‌نژاد یک بانوی خیر و یک معلم بازنشسته است که به کمک خیرین کشور و ایرانیان مقیم خارج از کشور توانسته است برای دانش‌آموزان مناطق محروم به‌ ویژه در مناطق مرزی برای تحصیل دانش‌آموزان فضای آموزشی ایجاد کند.

او درباره چگونگی آغاز فعالیت‌های خیرخواهانه می‌گوید: «سال 1382 وقتی برای اجرای طرح جهانی آموزش معلمان به منطقه میرجاوه سفر کرده بودم مدیرکل وقت آموزش و پرورش استان سیستان و بلوچستان از بنده درخواست کرد تا برای بازدید به مدارس شهرستان میرجاوه بروم. وقتی برای بازدید مدارس رفتم متوجه شدم که در این مناطق رنگ و بویی از مدرسه ایمن، فضای آموزشی مناسب، زمین ‌بازی و ... وجود ندارد و تمام دانش‌آموزان روی کسیه‌های گونی روی زمین نشسته‌اند. زمانیکه با معلمان آن منطقه صحبت کردم آن‌ها همه درخواست تأسیس یک مدرسه ایمن را داشتند تا بتوانند بدون دغدغه به آموزش دانش‌آموزان بپردازند. اما وقتی با دانش‌آموزان صحبت می‌کردم آن‌ها از خجالت فقط می‌خندیدند و هیچ پاسخی نمی‌دادند.»

این خیر مدرسه‌ساز آن زمان معلم یک مدرسه غیرانتفاعی در تهران بوده است و برای همین دغدغه‌های معلمان را درک می‌کرده و می‌دانسته است که برای تربیت دانش‌آموز موفق علاوه بر معلم به فضا و امکانات نیز نیاز است. برای همین وقتی به تهران برمی‌گردد با همکاران و خانواده‌ صحبت می‌کند و موفق می‌شود از محل کمک‌های آن‌ها 18 مدرسه در استان سیستان و بلوچستان در شش سال تأسیس کند.

او اکنون رئیس هیات مدیره موسسه خیریه مهر گیتی است و درباره دغدغه‌هایش می‌گوید: «در آن زمان علاوه بر تدریس در مدرسه ساخت فضای آموزشی برای کودکان مناطق محروم بزرگ‌ترین دغدغه من شد و همواره تلاش می‌کردم که خیرین را به کمک در این حوزه تشویق و ترغیب کنم که خوشبختانه افراد بسیاری در این راه به من اعتماد کردند و برای ساخت مدرسه وارد میدان شدند. معلمان مناطق محروم به‌جز تدریس دغدغه‌های بسیاری دارند به‌گونه‌ای که یکی از معلمان برایم تعریف کرد که قبل از ساخت مدارس خیری، باید هر روز ساعت‌ها قبل از حضور دانش‌آموزان به محلی که به‌عنوان مدرسه بود می‌رفته و مارها را می‌کشته و بعد با موتورسیکلت به دنبال دانش‌آموزان می‌رفته و به آن‌ها اطمینان می‌داده که هیچ جانوری در کلاس نیست تا آن‌ها حاضر شوند به مدرسه بیایند.»

اما شنیدن این دغدغه‌ها از زبان معلمان برای گیتی‌نژاد سخت بوده، او این مشکلات را در مناطق شهری ندیده است و به قول خودش حتی معلمان مناطق شهری درک درستی از مشقت‌های همکارانشان در مناطق کم‌تر برخوردار ندارند. گیتی‌نژاد می‌گوید: «یکی از معلمان میرجاوه پس از تأسیس و افتتاح مدرسه خیرساز به‌گونه‌ای احساس آرامش می‌کرد که می‌گفت من 12 سال سابقه تدریس دارم اما احساس می‌کنم به‌تازگی معلم شده‌ام و لذت معلمی را احساس می‌کنم.

گیتی‌نژاد ادامه می‌دهد: «تعریف مدرسه ایمن و استاندارد برای دانش‌آموزان مناطق محروم بسیار با دانش‌آموزان مناطق برخوردار متفاوت است. زمانیکه پس از تأسیس مدارس خیرساز با دانش‌آموزان گفت‌وگو می‌کنم آن‌ها می‌گویند که تأسیس مدرسه و ایجاد فضای ایمن برای آن‌ها احساس امنیت را در پی داشته است؛ زیرا تا قبل از تأسیس به دلیل تحصیل در فضای آزاد همواره در فصول سرد دچار بیماری‌های ویروسی می‌شدند یا ناچار بودند، زیر بارش باران و برف درس بخوانند اما بعد از حضور در فضای مدرسه دیگر نگران بیماری و افزایش مخارج خانواده نیستند.»

موسسه مهرگیتی علاوه بر خیرین ساکن کشور توانسته اعتماد خیران ایرانی مقیم خارج از کشور را نیز به خود جلب کند به‌گونه‌ای که این بانوی خیر می‌گوید: «در 6 ماهه اول امسال و با وجود مشکلات اقتصادی ایجادشده برای مردم این موسسه توانسته 35 مدرسه تأسیس و 12 تفاهم‌نامه منعقد کند. هم‌چنین این موسسه در این مدت توانسته 122 هزار و 187 جلد کتاب و 169 دستگاه رایانه ارتقاء یافته به مناطق کم‌برخوردار ارسال کند. علاوه بر این در 6 ماهه اخیر 94 دانش‌آموز از سوی خیرین موسسه، بورسیه تحصیلی شده‌اند.»

به گفته رئیس هیات مدیره موسسه خیریه مهر گیتی، این موسسه هرساله کمپین‌هایی را نیز راه‌اندازی می‌کند به طوری که به‌مناسبت آغاز سال تحصیلی امسال کمپین «کیف مهربانی» برگزار شده و در آن 3 هزار و 90 کیف و لوازم‌التحریر و 266 بسته لوازم‌التحریر به 18 استان ارسال شده است.

این خیر مدرسه‌ساز که مادر سیستان و بلوچستان لقب گرفته است، ساخت و تجهیز مدارس و پیگیری وضعیت تحصیلی دانش‌آموزان را بزرگ‌ترین مشق خود می‌داند و می‌گوید: «موسسه مهرگیتی برای تشویق و ترغیب خیرین برای ساخت مدرسه و افزایش حضور آن‌ها هر ساله درباره وضعیت مدرسه و وضعیت تحصیلی دانش‌آموزان گزارشی را تهیه و آن را خیرین و متولیان ساخت مدرسه ارسال می‌کند تا آن‌ها شاهد زحمات خود باشند و بدانند که به هدف خود دست پیدا کرده‌اند.»