جامعه؛ در انتظار تحول اساسی

جامعه در این روزها منتظر یک تحول اساسی است. شرایط اقتصادی، بین‌المللی و منطقه‌ای و بحران‌های اخیر در چهل سال گذشته بی‌سابقه بوده است. مجموعه این تحولات در سه دسته انقلاب، کودتا یا رفرم می‌تواند جای بگیرد. با توجه به خصلت‌های تاریخی ملت ایران دو مورد اول تکرار نخواهند شد. بنابراین جامعه اگر منتظر تحول اساسی باشد، راهی به جز رفرم و اصلاح پیش روی خود ندارد.

افکارعمومی پذیرفته‌اند که اگر قرار باشد حرکت جدی در کشور رخ دهد، فقط گفتمان اصلاحات است که می‌تواند آن را مدیریت کند. جریان اصلاحات به جهت تجربه تاریخی 40 ساله، برآمدن از انقلاب و تبیین مانیفست اصلاحگرانه توان مدیریت دارد. اگرچه به خاطر قدرت رسانه‌ای، امنیتی و اقتصادی جریان رقیب مقداری ذهنیت عموم جامعه نسبت به کارکرد اصلاح‌طلبی مخدوش شده است. جامعه بعد از جنبش دوم خرداد به تاثیرات اصلاح‌طلبی اعتقاد داشت و اکنون به خاطر تبلیغات رقبا گفتمان اصلاحات عمومیت کمتری پیدا کرده است.

نمی توان انکار کرد که بخشی از جامعه در چند سال اخیر به خصوص بعد از سال 92 و از دی ماه گذشته از اصلاحات عبور کرده‌اند. اما واقعیت این است که هیچ راه خیر و مصلحتی برای جامعه ایران به غیر از گفتمان اصلاحات متصور نیست. اکثریت اصلاح‌طلبان این امید را دارند که بتوانند دوباره با گفتمان اصلاحات مسیر فاصله گرفته جامعه مدنی را با حاکمیت از بین ببرند و دوباره اعتماد عمومی را باز گردانند.

تحول اساسی اصلاح‌طلبانه‌ای که جامعه منتظر آن است باید هر چه سریع‌تر صورت بگیرد؛ وگرنه دچار بحران مشروعیت خواهیم شد. این اتفاق متضمن این است که کانون‌های پرقدرت اراده کنند و نهادهای حاکمیتی را برای این مساله بسیج کنند. فارغ از اینکه اصلاح‌طلبان بر سر کار باشند یا نه، این گفتمان باید پیگیری شود. یکی از راه‌ها این است که تنش زدایی در سطح منطقه و بین‌الملل در چارچوب مدیریت کشور قرار بگیرد. در این صورت خیلی از بحران‌های داخلی نیز حل می‌شود. هر کسی که بر سر کار باشد، فرقی نمی‌کند. آنچه اهمیت دارد این است که گفتمان اصلاحگرانه پیش رفته و تحول مهمی در برابر چشمان جامعه رخ دهد. جز این هیچ راهی برای سعادت و سلامت جامعه متصور نیست. بدون جرقه یک تحول اساسی، بحران اعتماد در جامعه به مراتب بیشتر و بیشتر خواهد شد.

منبع: اعتماد

*عضو شورای مشورتی رییس دولت اصلاحات